Merhabalar. Uzun zamandır hayatımda yaşadığım bazı sıkıntılardan uzaktayım diye seviniyordum, her şey gayet yolunda gidiyordu.
Bazı sorunlarımı atlatmış, hedeflerime doğru ilerliyor cevremdeki insanlarla olsun sevdiğim kişiyle olsun her şey guzeldi.
2 yıllık bir ilişkim vardı. cok kez ayrıldık barıştık, ikimizin de hataları oldu, ikimiz de ayrı ayrı psikolojik ve zorlu sureclerden gectik, ancak ne yaşarsak yaşayalım, ne kadar ayrı kalırsak kalalım, ne yaparsak yapalım er ya da gec her seferinde birbirimizin yanında aldık soluğumuzu.
En cok seven taraf da en cok cabalayan taraf da hep ben oldum. Yaşanmışlıkların, anılarımızın, bazı ilklerimizin, beraber buyuduk diye duşunduğum icin bunlar hatırına bırakmadım ne bu ilişkinin ne de onun peşini.
Aramızda cok farklı bir bağ olduğu aşikar, bu her zaman ne olursa olsun değişmeyen tek şey oldu. son ayrılmamızda ikimiz de cok değişmiştik, kendimizi geliştirmeye yonelmiş, bazı hatalarımızdan ders cıkarmış, gittikce ilerleyen olgun bireyler olduğumuzun farkındalığını kazanmıştık. Onunla bir şeylere başlamak adına ara ara konuşmalarımız oldu. Yeniden başlama kararı aldık. Ancak onun sadece benimle alakası olmayan en yakın arkadaşlarına karşı olan guvensizliği ve yediği bazı darbelerden oturu hayata karşı bir guvensizliği vardı. 'guvenemiyorum, sen de olsan, senin yerine başkası da olsa guvenemiyorum' 'cok guzel konuşuyorsun, zaten daha onceki konuşmalarından ziyade boyle birbirmizi geliştirmeye yonelik, saygı ve değerlerle, huzurlu bir yaşamı benimle konuşman ilgimi cekti. klişe gibi ama sorun bu sefer kesinlikle sende değildi tamamen 'benim'. 'denedim, olduramadım, surekli aklıma gecmiş geliyor, kotu şeyleri unutamıyorum, erkek beyni ve karakter meselesi işte, sen sineye cekebiliyorsun benle ilgili şeyleri, ama ben yapamıyorum' 'zaten uzun sure bir ilişki de duşunmuyorum, bu kafayla pek bir şey yapamam zaten' dedi ve yeniden ayrıldık.
Uzuluyorum arkadaşlar, gercekten. Zorla kendimi sevdiremem bu cok ayrı bir şey. Sizce unutamamak diyip durması bahane mi?. Oyle bir adam ki istediği iradesini sağlayabildiği her şeyi yapabilecek birisi. Kendi hayatıma bakmam gerektiğini biliyorum. İllaki yapmam gerekiyor ancak aklımdan bir turlu atamıyorum. Ben de uzun sure bir şey duşunmuyorum, yeri oylesine ayrı ki. Sadece sevgili değil birbiirmizin en yakın arkadaşı, dert ortağı, beraber saatlerce gulup eğlendiğimiz insanlardık da.
Hicbir yerden de ulaşamıyorum cunku klasik bir hareketi vardır kendisinin. 'yanlış anlamanı istemiyorum ikimizin iyiliği icin her yerden engelliyorum'
Cevremdeki herkes artık bu sefer tamamen bitir bir daha da donme şuna, ne guzel kızsın, bencilliğini hak etmiyorsun duşuncelerindeler.
haklılar da ama...
Sizce, 'ben her şeyi unutmaya hazırım, sensiz olmuyor' deme şansı var mıdır.
Cok caresiz hissediyorum arkadaşlar...