Iyi akşamlar herkese. Bir yandan ağlıyorum bir yandan yazıyorum. Iki gun once dayımın koronavirusune yakalandığını oğrendim. Yurt dışında yaşıyor avrupada. Bende evlenene kadar avrupada yaşıyordum. Bunu paylaşmamdaki kasıt kucuklugum gencliğim dayilarimla teyzelerimle ic ice gecti. Yanı dayım benim icin sıradan gurbetci akrabalardan degil. Uzgunuz ama elimizden dua etmekten başka birşey gelmiyor. Dayım 60 yaşın uzerinde ve diyabet hastası insulin kullaniyor. Risk grubunda olduğu icin endisemiz biraz daha fazla. Bu akşam eşimin iş cıkışı saatine yakın babam aradı. Annem ve babam ikiside ağlıyordu dayımın durumu pek iyi değilmiş. Dayımın annem ve babama cok iyiliği dokunduğu icin onlar icin ayrı bir değere sahip. Cok uzuldum. Eşim işten gelince niye moralsizsin diye sordu dayımın durumu iyi değil ona uzuldum dedim. Sıradan birseyden bahsediyormuşum gibi sacma sapan bir tepki verdi gitti yanımdan. Dışardan her geldiğinde eşime soylerim kiyafetlerini cıkar sepete at diye yine soyledim. Alayli alayli gulerek korkudan bir yerlerin tutuştu senin heralde diye sacma sapan bir yorumda bulundu birde ustune bel altı bir yorum yaptı sozde espiri! yapıyor. Koptum sinirden. Dayım hasta dedim durumunun ne olacağı belli değil sen allah şifa versin demek yerine destek vereceğin yere alay ediyorsun diye kızdım. Biraz ağır konuştum. Daha once yine bir iki sefer kanser hastası olan tanıdıklarınız icin gidiciler galiba gibi sacma sapan yorumlarda bulundu. Ben artık gercekten insanlıktan nasibini almadığını duşunuyorum kendisinin. Bir yabancı bile boyle bir durumda muteessir olur empati kurar ne bileyim teselli edici birşey soyler. Boylesi bir durumla bile alay etmesini aklim almiyor. Nasil bir insanla evliyim ben diye sorup duruyorum kendime. Zararsizdir sakindir kotu yolu yoktur ama 'insan' değil benim gozumde. Insanlik anlayisimiz cok farkli. En onemli seyde insan olmak degilmi su hayatta. Sevdiklerimizin uzuntusuyle uzulmek onlara teselli olmaya calismak darda olana dua etmek destek olmak. Bu vasiflardan hic birini tasimadigi icin tiksiniyorum artik kendisinden. 7 yillik evliyiz bu 7 yillik sure icerisinde hic bir kotu zamanimda destegini hissetmedim bir es olarak arkamda oldugunu hissettirmedi. Onun 'iyi gun dostu' bir kisilige sahip oldugunu bilmek cok aci veriyor bana. Insanlara alayvari yaklaşmasından merhametsizliginden cok sogudum. Boyle bir esim oldugu icin utanc duyuyorum. Aramızda ozel olarak bir sorun yok ama onun bu davranışları beni cok soğutuyor ister istemez evliligimize yansiyor. Boyle bir eşe karşı nasil bir tutum sergilemem lazim bilmiyorum. Icimi dokmek istedim.