Saldırganlık durtusu bazı cocuklarda daha gucludur. Engellendikleri zaman saldırgan cocuklar bazen hiddet krizleri gosterebilirler. Burada anne baba aşırı hoşgorulu olursa cocuk bu isteğinin yerine getirilmesine alışır. Giderek olağan engellere karşıda saldırganlık gosterebilir.
Bunun dışında TV programlarında saldırganlık ve şiddet sahnelerini izlemelerinin de cocuklarda saldırganlık tavırlarını arttırdığı deneysel olarak saptanmıştır. Bu gibi durumlarda olağan onleyici tedbir olarak ceza kullanılır. Cok şiddetli ceza bir sure icin saldırganlığı durdurur ama cocuğun gozunde kendi saldırganlığını meşrulaştırır. Sonucta saldırganlık davranışı busbutun yerleşir ve verilen ceza da odeşme yerine gecer.
Yine uygun olmayan cezalar verildiğinde cocuk saldırganlık durtusunu kaybetmez ama başka alanlara yonlendirilir. Kufur etmek, vurmak, eziyet ya da yaramazlık etmek yerine; tembellik ve kacma gibi davranışlar meydana cıkabilir. Bu nedenle hemen cezalandırma yerine cocuktaki saldırganlığın bireysel ve cevresel nedenlerini araştırmak, cocuğun olumsuz tutumunu gereğinde gormezlikten gelmek, bazen acıklamalar yapmak, saldırganlığından beklenilen sonucu elde etmesini onlemek icin caba sarf etmek yararlıdır.