Merhaba arkadaşlar 23 yaşındayım bugune kadar doğru duzgun ilişkim olmadı birisiyle uzun sure duygusal yakınlık kuramıyorum surekli aranmaya, mesajlaşmaya, goruşme buluşma isteklerine gelemiyorum. Normal arkadaşlarımla ve ailemle daha mutluyum. Normal bir gunde iş dışında arkadaşlarla buluşur sonra kitap, tv, gazetelere vakit ayırırım, yemek iş yaparım bunlar zaten yeterince zamanımı alırken bir de hayatı iki kişi yaşama ve surekli birlikte hareket etme duşuncesi bana korkunc geliyor.
Yalnız mutluysan sorun ne diyeceksiniz ama tek duzelik ve hayatını kuramama ve tum bunların sonucunda yitip giden zaman kaybı ileri de pişmanlık yaratır mı diye de korkmuyorum değil. Cevre baskısı da cabası.

Biriyle evli kalmak, aynı yerde uyumak, hep bir arada olmak korkunc ama hayat boyu yalnız olmak, hayata bağlayan bir uğraşının cocuklarının olmayacak olması da duşundurucu.
Benim durumumda olan ya da olan bir tanıdığı olan var mı? Ne kadar normalim, ileri de değişir miyim, pişmanlık duyar mıyım diye icimi dokmek istedim. Şimdiden teşekkurler.