Yeni atanmış bir hemşireyim. Daha once iş tecrubem yoktu ilk gorev yerim. Ailemde yaşadığım şehirden ayrıldım başka şehire gelmek zorunda kaldım. Ev tutup eşya aldım haliyle borca girdim ev sahibiyle bir yıllık kira sozleşmesi imzaladık. İşe başlayalı bir hafta oldu yoğun bakımda calışıyorum ama anladım ki bu iş bana gore değilmiş. Calışırken elimden geleni yapıyorum hakkını veriyorum ama eve geldiğimde hep ağlıyorum. Ayaklarım geri geri gidiyor surekli. Bu iş bana gore değilmiş sevmediğimi fark ettim. Ama ne yapacağımı bilmiyorum. Cok caresiz hissediyorum kendimi. İşi bıraksam bırakamam devam edeceğimi duşununce olum gibi geliyor. Aklıma sacmasapan şeyler bile gelmeye başladı allah canımı alsa kurtulurum diye duşunuyorum allah affetsin sonra pişman oluyorum bu duşunceme. Psikolojim cok kotu. yapabilirim sanmıştım ama yapamıyorum. Kimseyle derdimi paylaşamıyorum sizlerle paylaşmak istedim. Annemlere soylesem kahrolurlar cok mutlular memur olduğum icin ne yapacağım bilmiyorum.