Zihin engelli cocukların toplum tarafından kabul edilen beceri ve davranışları kazanıp, toplumun birer parcası olarak yaşayabilmeleri buyuk olcude aldıkları eğitim ile mumkundur. Bu cocukların eğitimine yonelik duzenlemeler ceşitlilik gostermekle birlikte, zihin engelli cocukların toplumsal değerleri kazanabilmeleri ve yaşadığı cevreyle uyumlu bir yaşam surmelerine olanak sağlayacak eğitsel duzenlemelerden biri de kaynaştırmadır. Kaynaştırma, gerektiğinde sınıf oğretmenine ve/veya engelli oğrenciye destek ozel eğitim hizmetleri sağlanması koşulu ile engelli oğrencilerin normal eğitim ortamlarında eğitilmesidir. Kaynaştırma eğitsel bir kavramdır ve ozel gereksinimli cocukların uygun oğretim desteğiyle normal sınıf ortamlarına yerleştirme uygulamasıdır. Kaynaştırma eğitiminde onemli olan, kaynaştırmanın engelli cocuğun yerleştirilme yeri olmasından cok, engelli cocuğun gereksinimlerinin karşılanacağı ve bu amaca yonelik olarak duzenlenecek ortam olmasıdır.
Kaynaştırma uygulamalarının temelinde, kaynaştırmanın normal ve zihin engelli cocukların arkadaşlık ilişkilerini geliştirdiği, eğitim ve oğrenme ortamlarını zenginleştirdiği varsayım yatmaktadır. Ayrıca, iyi duzenlenmiş bir sosyal cevre de kaynaştırmanın avantajlarından biri olarak gorulmektedir. Kaynaştırma eğitiminin gerekliliğini savunanların normal eğitim ortamının yeğlenmesine gerekce olarak ise, ayrı eğitim ortamlarındaki engelli cocukların sadece birlikte eğitimden menedilmiş olmaları değil, aynı zamanda kendi yaşıtlarından da soyutlanmış olmaları gostermektedirler. Engelli olsun ya da olmasın, her cocuğun kendine ozgu ozelliklere sahip olmaları nedeniyle, her bir cocuğun gelişiminin kendi icinde değerlendirilmesi gerekliliği, engelli cocukların normal eğitim ortamlarında eğitim alabilmeleri icin bir başka neden olarak gosterilmektedir.
Engelli cocukların normal eğitim ortamlarında eğitim almaları demek, bu cocuklara da engelli olmayan cocuklarla eşit eğitim fırsatı vermek demektir. Eşit eğitim fırsatı ise her cocuğun, engelli-engelsiz diye ayrılmaksızın, aynı eğitsel deneyime ulaşabilmesini sağlamaktır.
Kaynaştırma uygulamalarının sağlayacağı sosyal ortamlar, zihin engelli cocukların onemli sosyal becerileri kazanmalarına ve toplum tarafından kabul edilen davranışların oğrenilmesine fırsat sağlamakta ve olumlu sosyal değişimleri acığa cıkarmaktadır. Bu acıdan iyi duzenlenmiş kaynaştırma sınıfları, zihin engelli cocukların sosyal değişmelerinde ve gelişimlerinde onemli bir fırsat olarak gorulmektedir. Ancak tum bunların olabilmesi, iyi duzenlenmiş kaynaştırma uygulamaları ile sınıf oğretmeninin ve normal akranlarının zihin engelli oğrenciyi kabul etmesi ve onunla etkileşimde bulunması ile mumkundur. Aksi takdirde zihin engelli oğrencilerin kaynaştırma sınıflarına yerleştirilmesi ile bu cocuklar sınıfta fiziksel olarak kaynaşabilir fakat bu durum normallerle engelli cocuklar arasında sosyal kaynaşmanın olacağı ve engelli cocukların normal akranları tarafından sosyal kabul goreceği anlamına gelmemektedir.
Gerek iyi duzenlenmemiş kaynaştırma uygulamaları, gerekse zihin engelli cocukların akranları ile sosyal etkileşimlerindeki yetersizlikleri ve yaşına uygun olmayan davranışları yalnızca engelli olmayı zorlaştırmamakta, aynı zamanda normal akranlarıyla etkileşim fırsatlarını da zorlaştırmaktadır. Bu durum zihin engelli oğrencilerin kaynaştırma sınıflarında sıklıkla sosyal problemler yaşamalarına neden olmaktadır.
Kaynaştırma sınıflarına devam eden zihin engelli oğrencilerin bu sınıflarda yaşadıkları problemlere ilişkin olarak yapılan araştırmalar incelendiğinde, zihin engelli oğrencilerle akranları arasında ciddi problemler bulunduğu, normal akranları tarafından red edildiği, alay edildiği, izole edildiği (ayrıştırıldığı) ve sosyal aktivitelerden dışlandığı, sosyal kabul duzeylerinin diğer oğrencilerden daha duşuk, red edilme duzeylerinin ise daha yuksek olduğu, sınıftaki sosyal ağ icerisindeki yerlerinin uc noktalarda olduğu gorulmektedir. Ayrıca bu oğrenciler normal sınıf arkadaşlarıyla grup grup karşılaştırıldıklarında , grup olarak da normal akranlarına gore daha duşuk bir statuye sahip oldukları gorulmektedir. Ote yandan, normal oğrencilerde, zihin oğrencilerle girdikleri sosyal etkileşimlerde bu cocuklara karşı daha cok yetişkin rolleri sergilemekte, bu durumda zihin engelli oğrenci ile normal akranı arasında cocuk-cocuğa etkileşimin meydana gelmesini engellemektedir. Oysa iyi duzenlenmiş kaynaştırma uygulamalarının engelli bireyler kadar normal akranlarına da hoş gorulu olma,bireysel farklılıkları kolay kabul etme, kendisine ve cevresine karşı daha hoşgorulu olma duşunceleri geliştirme gibi ceşitli faydaları bulunmaktadır