Herkese merhaba, tıp fakultesinde 1. sınıfım 6 ay kadar okula gittik sonra koronadan dolayı okul kapandı. Bu 6 ayda ben arkadaş edinemedim. Şoyle oldu, eski oda arkadaşım sayesinde yurtta ilk haftadan bi ortama girdim 6 kişilik. Onlarla cok samimiydik ( ben oyle zannediyormuşum) sonra ocak ayı gibi baktım ben aramayınca aramıyorlar beni, yurtta hepsi birbirinin odasında takılıyor benim kapıyı tıklayan yok. Okul yeni acılmıştı sınıf yabancı ortam, benim de kendimle ilgili ozguven sorunum var ilk 2 ay falan okula gitmedim ben. Zorunlu derslere gittim onlarda da kimseyle arkadaş olmaya calışmadım yurttakilere guvendim. O herkesin samimi olduğu evreyi kacırdım yani anlayacağınız. Sonra ocak ayında bir tek yakın olduğum bir arkadaşım kaldı yurttan, adı Ayşe diyelim. Ayşe de beni kırıyordu, bana bazen cok kaba davranıyordu (bunu kendi oda arkadaşına da yapıyordu başlarda sonra kendini frenledi) ben de cok bozuluyordum tabii birkac kez boyle yapınca onunla konuştum bu durumu ama aramız bozulmaz diye duşunmuştum, sonra Ayşe bi anda benle samimiyetini kesti kahve icmeye bile gelmez oldu, eski oda arkadaşımla samimi oldu. Onunla da samimiyetimiz bitince ben tek kaldım. Yurttakilerle yine goruşuyoruz bazı akşamlar beraber cıkıyoruz (2-3 haftada bir) ama ben hep ekstrayım onlar planı yapıyor ben yanlarına gidersem eğer ben de katılabiliyorum onun dışında akşamları tekim kimsenin benden haberi olmuyor yokmuşum gibi bir şey. Sizi sıkmak istemem ama bir de Buşra var yine bu yurt grubundan. Onun da okulunda pek arkadaşı yok akşamları son zamanlarda onunla takılmaya başlamıştım yalnız kalmamak icin ama beraber baya sıkılıyoruz muhabbet donmuyo yani cok farklı kafalardayız. O da beni hic aramıyo yanıma gelmiyo hep ben onun yanına gidiyorum mesaj atıyorum napıyorsun hadi gel şuraya gidelim falan diye. Beni kullanıyor bunu hissediyorum bir arkadaş bulduğu an beni satıcak biliyorum. Ailemden ilk ayrılışım bu. benim lisede de toplasan 8-9 tane arkadaşım vardı 3u yakındı hicbirinin en iyi arkadaşı değildim. Hicbiriyle de goruşmuyoruz cabaladım iletişimi koparmamak icin ama hep bi bahaneleri var. Yani anlayacağınız gun 24 saat 24unde de beni ne arayan var ne soran yani teknik olarak ben aslında yokum hesabı. Psikolojim coktu derslerime odaklanamıyorum okul zor, zamanında bitir diyo ailem ve surekli hungur hungur ağlayarak annemi babamı teyzelerimi arıyorum her boşlukta 3 saat konuşuyoruz onlar da bıktı. Okul da haftada 3 gun falan oluyor boş gunlerde tekim kafayı yemek uzereyim ne yapayım neden olmuyor bu arkadaşlık işi nolur bir yardım edin.