Herkese Hayırlı Akşamlar
Ben her akşam rutin olarak bdv ye bakan ama cok da aktif olmayan uyenizim. Bu akşam canım cok yandı cok sıkıldı, bir de ben paylaşmak istedim derdimi.
10 senelik evli, 4 aylık hamileyim. Allah bağışlasın 2 tane de evladım var. Eşimle cok da iyi gitmeyen yani inişli cıkışlı bir evliliğimiz var. (Ben sorunları unutan surekli bi gulucukle iyi olcağına inanan saf bir insanım)
Bu akşam tam iftar saatine kadar hazırlık yaptım 1 kere bile eşimden bişey istemedim. Cok yoruldum artık ayaklarımın altını hissetmiyodum. İftara yarım saat kala eşimden sadece mutfağı supurmesini istedim. Geldi suratla supurgeyi aldı, elinin ucuyla tuttu isteksizce supurmeye başladı. Bu arada oruclu evet ve saat 3 de uyandı. Sonra da oturma odasında yattı butun gun. Sonra ben de dedm ki elinin ucuyla tutucaksan ver ben yapıym bırak dememle bağırmaya başladı birden supurgeyi yere defalarca vurdu, o kadar bağırdı ki sabahtan beri senin laf carpmalarına susuyorum dedi. Dedim ki sabahtan beri ben senden ilk kez bir şey istedim . Sonra dondu arkasını gitti supurgeyi yere fırlatarak...
Arkadaşlar işin en acısı benim yureğimi yakan şu. O sırada cam acıktı ve oğlumun arkadaşları bahcede oynuyolardı. Hepsi duydu biliyorum eşimin cığlıklarını donup baktılar. Az sonra 10 yaşındaki oğlum dışarı cıktı yavrum hemen sormuşlar arkadaşları baban neden oyle bağırdı diye.. O da demiş ki hic her zamanki gibi kavga ediyolardı demiş... Bana gelince anlattı. Bu laf benim canımı oyle acıttı ki. Bi de dediki oğlum bana anne, duymaları bişey değil de işte o utanc oluyo dedi. Kurban olurum evlat nasıl utanmış. Ben kendime gelemiyorum kızlar durduramıyorum kendimi. Eşim akşam daha 15 dakka gecmeden hatasını anladı geldi tamam hadi barışalım dedi ama icim almıyo. Hangi biri geri gelir ki... Benim onca ağlamam mı, karnımdakinin uzulmesi mi... Oğlumun utanması mı... Biliyorum dediğim gibi saf ben, bunu da hemen unutur bir şey olmamış gibi devam ederim.
Eşimin de benim de ailemin de sorunlarını bu konuyla elbet anlayamazsınız. Sonucta 10 senede neler oldu neler ne sular aktı neler gecti gitti.. Benim gitti sandığım neler meğer kaldı ardımda. Akşamdan beri ne gozyaşlarımı durdurabiliyorum ne de kendimi engelleyebiliyorum. Bu arada eşimin bazı dengesiz tavırları ani kopurmeleri o ani sinir harbiyle etrafta o an elinde olan şeyleri kırması kufur etmesi var. Tum bunları yapıp 10-15 dakika sonra da pişman olur. (Daha onceden kapıya yumruk atıp kırması vs) Ben artık bunlara alıştım da cocuklarımın şahit olması, bu yuzden arkadaşlarına utanc duyması... Nasıl anlatıym yureğim elvermiyor. O mutsuz evin mutsuz cocukları olsunlar istemiyorum. Buraya kadar okuduysanız dediğim gibi hakkınızı helal edin... Ben sadece birine icimi dokmek istedim.