Eşimle 1 bucuk yıldır evliyiz. Surekli aynı problemin etrafında donup dolaşıyor bir turlu aşamıyoruz. İletişimsizlik...
Dun gene kavga ettik. Ya da ben tek başıma ettim. Eşime ne zaman bir fikrimden bahsedicek olsam sacmalama der ufler pufler. Ben de dun boyle demesin diye "Sana bir şey danışıcam ama sacmalama dersin şimdi" dedim. Alaycı bir tavırla demek ki sacma bir şey soyluyceksin dedi. Sacma olmasa bunu soylemezdin dedi. Sormadı bile ne olduğunu. Kustum odadan gittim sinirden ağladım hic oralı olmadı. En sonunda dayanamadım gidip alakalı alakasız bağırdım cağırdım. Her zaman olduğu gibi sadece suratıma bakıp sustu. Zaten bu susmaları beni bağırmaya itiyor. Bu iletişimsiz hali. Susma be kufret daha iyi yeter susma diyorum susuyor boş boş yuzume bakıyor.
Sakinleşince konuştuk. Ben 5 yaşındaki cocuklara oğretici olarak atandım ama meb'de oğretmenlik yapmak istiyorum genclerle olmak istiyorum hayalim de hep buydu yıllardır ve hic istemedi. Soyleyince evet sacmaymış nankorluk ediyorsun dedi.
Beni onemsemiyor fikirlerimi hayallerimi onemsemiyor. Cok ağır bir rahatsızlık gecirdim onemsemedi. Hicbir şeyi onemsemiyor.
Soyleyince tamam diyor ama kendiliğinden asla duşunmuyor.
Benim gozumde problemli bir evlilik ama ona gore bir sorun yok. Konuşalım diyorum ne konuşucam ki diyor. Ben evlilikten eşimden şunları beklerim senin evlilikten beklentin ne hayalindeki eş ne sorunu cozelim diyorum ne biliyim diyor onu mu duşundum diyor.
Olmuyor olmuyor olmuyor.