Evet icinde bulunduğum durum budur. Butun erkekler oyle değil evet. Ama bana nedense denk gelmiyorlar Oyle bir nefret ve kızgınlık var ki suan icimde. En ufak bi yesil ışık yakan erkeğe bile aşık oluyorum. Cok safim. Tabi karşımdaki erkekler de benimle alay ediyorlar. Sevgimi kullanarak egolarini tatmin ediyorlar. Uzulen ben oluyorum. Benim de hatalarim var. Ah eşek kafam. Herkesi kendim gibi saniyorum.
Şu 20 yaş altına sokağa cıkma yasağı bana hic yaramadı Cok guzel hedeflerim var. İyi bir unide MBA yapacağım. Arapca ve İngilizce oğreniyorum. Ama aklımda hep şu soru var "Neden sevilmedim?" surekli bu soru kafamda. Bıktım vallahi bir turlu kurtulamadim 2015-2016 yıllarında aşk acım vs yoktu kafam rahattı. Yine eskisi gibi olmak istiyorum. Benim icimde olduğum durumu yaşayıp aşan var mı? Nasıl yaptınız?