Eşim ve ailesinin baskısı ile 3 yıl once tesetture girdim.Ozellikle bu baskı eşime eşimden de bana yapıldı.Surekli kavgalar ettik bu konu uzerine.Daha sonra ben son bir yıl boyunca hep acılacağımı, inşallah başka bir şehirde yaşarız diye dua ede ede en sonunda başka bir şehirdeyiz.Ailesinden uzaktayız.Eşime yapılan bir baskı yok.Eşim ben tesetturlu olmanı istiyorum ama bu konuda seni yalnız bırakıyorum, İstediğini yap dedi.
Bir ay once başımı actım.Tabi eşimin ailesi bilmiyor.Bilseler bu durumda eşime soylenebilirler karın acılmış falan diye kotu kotu cahilce konuşurlar o da uzulebilir diye de duşunuyorum.
Benim başımı acmamla eşim butun sosyal medya hesaplarından fotoğraflarımızı kaldırdı.Ve başım acık olduğu surece fotoğraf koymayacağını belirtti. Biliyorum virus var bir yere cıkamıyoruz.Acık kapalı hep evdeyiz.Zaten birileri icin değil olmak istediğim kendim icin bunu istemiştim. Fakat nedense başımı acınca icimde bir boşluk oluştu.Sanki tesetture istemeden de olsa alışmışım gibi.Eşim hep soyler senin gonlun olmayınca işlerim rast gitmiyor diye. Şimdi onun da acılmamda gonlu yok.Kendimi kotu hissediyorum.
Onceleri dik durdum istediğim gibi giyinirim diye ama şimdi acıldım fakat şu virus, olumler vs her şey beni cok etkiledi ve acaba geri mi tesetture girsem acılmamak kaydı ile diyorum.Ne yapacağımı bilmiyorum. Cok sıkışmış hissediyorum.Neden bu kadar kararsızım ya da ne istiyorum bilmiyorum. Diyeceksiniz ki kendini nasıl rahat hissediyorsan oyle ol ama nasıl rahat hissettiğimi bile bulamıyorum.Tek duşunduğum eşimin ailesi aa bak bak başını acmış,yok şunu yapmış falan gibi şeyler soyleyecekler.Nedense birilerinin benim hakkımda duşundukleri her zaman onemli oldu.Eşime de eminim ki bir şeyler soyleyecekler ve ben onun uzulmesini istemiyorum. Bazen diyorum ki boşver tesetture de alışırsın yeter ki tadın kacmasın.