Duşune duşune deli olacağım donemlerden geciyorum. Bir insanın istediği hic bir şey mi olmaz diyorum. Allah affetsin neden sadece biz boyleyiz herkes mutlu diye surekli soylenir oldum. İnancı olan bir insanım cok da dua ederim ama olmayınca nasip değilmiş hayırlsıı buymuş deyip gecemiyorum o an. Ben dahil cevremdekiler de cok uzuluyor cunku. Uzulen sadece ben olsam bu kadar takmazdım. 28 yaşındayım. 6 yıldır calışıyorum. Ayrı yaşıyorum ailemden. Onlara da yardımcı olmak zorundayım cunku babam calışmıyor ve emekli de değil. 6 yılda kendine ne yaptın deseniz elimde 20 binden başka bir birikmisliğim yok. Cunku sunun ihtiyacı vardı bunun ihtiyacı var diye diye bu gunlere geldim. Hayatımda biri var tam işler yoluna girecek evleneceğiz dedik, kesin diye baktığımız iş konusu olmadı ve biz dağıldık. Her gun dua ediyorum, gece uykumdan uyanarak dua eder şekilde buluyorum kendimi. Evlenmek yuva kurmak istedim oNda da bir engelle karşılaştık hep. Butun arkadaşlarım evli, boyle olunca da cevreden bir baskı oluyor. Sanki bir eksikliğim varmış gibi hissettiriyorlar insana. Evli olanları gorunce ister istemez uzuluyorum cok da ortamlara giremiyorum, surekli evlilik mevzusunu actıkları icin. Bunun icin uzulurken, erkek kardeşim universiteden mezun olunca atanamadı. İş kuracak diye 25 bin kredi cektim. Sonra da polislik mulakatlarına girdi ben o sırada krediyi cekmis bulundum. 6 aydır da oduyorum. Kardesim de 6 aydır yanımda sonuc bekliyordu( bu arada işsiz ikimizin masraflarını ben karşılıyordum) dun sınav acıklandı kazanamamış. Simdi dunden beri onu toparlamaya calışıyorum. Suan bu hastalık yuzunden işi de olmayacak bir sure. Kesin gozuyle bakmıştık yine polisliğe de. Aynı şekilde erkek arkadasım gibi o da dağıldı. Cevreme bakıyorum herkesin işi yolunda biz niye boyleyiz diyorum. Bir seyi cok isteyince olmaz sozu gercekten doğru. Allah bizi sınıyor artık buna inanıyorum. Karışık yazmıs olabilirim. Şimdiden kusura bakmayın. İcimi dokmek istedim.