Merhaba hatunlar

Epeydir yoktum buralarda, yokluğumda dertlerde boğulmadınız inşallah ahsjsjs. Neyse cıvıtmadan konuya gireyim.

Efenim son zamanlarda kabıma sığamıyorum. Zannediyorum 33. Yaşıma girmeye gunler kala "zamanı en iyi şekilde değerlendirme" konusunda paniklemiş durumdayım. Dolayısıyla 24 saat asla yetmiyor ya da ben zamanı nasıl kullanacağımı bilmiyorum. Tam da bu yuzden onceliklerimi, eylemlerimi, zamanı nasıl değerlendirdiğimi sorgular oldum. Bir arkadaşımla konuşurken "idrak sen ne ara boyle oldun" deyince hepten sorgulamaya başladım kendimi. Aslında şimdiye kadar sorun yoktu ama yapmak istediklerime zaman yetmediğinde ve ben buna aşırı sinirlenip adeta bir canavar gibi saldırma eğilimi gosterince bir sorun olduğunu fark ettim.

Konunun bu kısmında Parantez acayım, evet dert bu anacım. Bu dert canım bacım.

Size gune nasıl başladığımı ve neler yaptığımı, neleri yapmak isteyip vakit bulamadığımı yazayım. Siz de Allah rızası icin bir el atın. Bunları yapmana gerek yok sen idrak ziyagilsin kendine gel deyin ama ikna edin. Cunku kendi kendimi ikna edemiyorum ben.

Sabah sekizde uyanıyorum. Oğlumun kahvaltısını hazırlıyorum. Beraber kahvaltı yapıyoruz, biraz gıcık bir oğlum olduğu icin hazırlanması uzun suruyor. 9 bucukta okula goturuyorum onu. Eve donunce yarım saat kadar sigara icip "aha valla yalnızım evde. Yeminle ev benim ve yalnızım" sefası surup, ardından yatakları topluyorum. Bulaşık makinesini boşaltıyorum ya da calıştırıyorum.

Sonra camaşır varsa yıkayıp asıyor, her gun mutlaka evi supuruyorum. Tuvaleti temizleyip utu yapıyorum. Yemek faslını da halledince saat 13.30 oluyor. Oğlumu almadan once 2 saatim kalıyor. O iki saatte kitap mı okuyayım, orgu mu oreyim, karakalem mi calışayım, ikinci universite okuyorum uzaktan, onun dersini mi calışayım, oğlana bir kek mi cırpayım, cilt bakımı mı yapayım şaşırıyorum. Her şeyi yapmak istiyorum ama hicbir şey yapamıyorum. Haftanın iki gunu spora gidiyorum ama ne gitmek. Kan ter icinde koşarak.

Surekli koşuyorum, surekli ayaktayım ama elde var sıfır. Yani sıfır deyip haksızlık etmeyeyim kendime de YAPMAK zorunda hissettiklerimi yaparken, yapmak istediklerimi kacırıyorum.

Şimdi sırasıyla sorayım. Siz her gun ev supuruyor musunuz? Ben supurmezsem aklım hep evin kirli olmasında kalıyor ve bir şeye odaklanamıyorum. Yani icimden bir ses "delirme idrak sen bu değilsin" dese de, mutlaka supuruyorum. Lavabo tuvalet temizliği hadi mecbur yapılıyor. Yemek yapmaktan nefret ediyorum. Allahım ne olur hapla beslenilen cağa atlayalım diye dua ediyorum hani oyle bir nefret. Bunu da Eleyemeyiz, mecbur yapılacak. E utu desen evet donlardan nevresim takımlarına, hatta pijama ve atletlere kadar utulemek normal değil biliyorum ama engel olamıyorum kendime.

Anlayacağınız aklım "muhim olan sen, ailen ve cocuğun. Boş işlerle kendini yorup onlara yetersiz ve mutsuz olacağına bırak akışına" diyor ama bedenim beni dinlemeyip iş yapıyor surekli.

Bir el atın bana yahu. Hayat kısa her şeyi de mukemmel yapma bırak pis kalsın bir gun ev. Sepette utu kalsın sen otur anime ciz mutlu ol deyin. Ya da benim bu her şey olması gerektiği gibi olacak sonra kişisel isteklere zaman ayrılacak takıntımı nasıl yeneceğimi soyleyin.

Normalde oğlumun zamanından calmam, o okuldan gelince yemek yeme ve mutfak toplama dışında iş yapmam onunla ilgilenirim. Ancak son gunlerde her şeyi yapayım her şeye yetişeyim diye oyle koşuyorum ki, oğlanla oyun oynarken isteksizim, tahammulsuzum.

Siz nasıl yetişiyorsunuz her şeye. TV izlemiyorum gun icinde acılmıyor bile. Telefon, internet desen cok az kullanıyorum. Hani bunlar da almıyor vaktimi. Calışırken haftada bir ev temizler, işten gelip pratik bir yemek yapar sonra otururdum. Şimdi calışmıyorum ama calıştığım donemde yeten zaman şimdi yetmiyor. Tamam calışırken bu kadar cok şey yapmak istemiyordum nasılsa vaktim yok diye, ancak şimdi vakit var yine yetmiyor.

İcimde coşkulu bir ev kadını varmış da acığa cıkmayı mı beklemiş ne olmuş anlamadım ki. Eltim mesela manyak gibi temizlik yapar ama bundan memnundur sever. Ben yapıyorum ama gun sonunda "camaşır suyunda boğul inşallah idrak, mok vardı gunu ziyan ettin. Al yine istediklerini yapamadın." diye kahroluyorum. Hani memnun da değilim duzen takıntımdan.

Ben nasıl zamanı verimli kullanırım nerede hata yapıyorum bir soyleyin. Yaşayacak mıyım? Boyle ruhumu silikonlu spreye satmışken yaşayamıyorum cunku.

En dipten not: bir ev hanımının macera dolu gununu okudun anacım. Bdv bolumundeki bilimsel calışmalara boylesine ucuz bir konu ile engel olduğum icin ozur diler, laf sokmak icin hazırlandığın şu saniyelerde o muhteşem enerjini bana harcamamanı onemle rica ederim. Tişikkirlir.