Merhaba arkadaşlar ben 23 yaşındayım. Kilomu korumak adına dengeli beslenmeye calışan, şeker hastası olmamak icin yediklerine dikkat eden ve kendini kısıtlayan biriyim. Hayatımda hic kilolu olmadığım halde ve tatlı, karbonhidratla icli dışlı olmadığım halde yaklaşık bir yıl once dahiliyede prediyabet yani normalin uzerinde kan şekeri teşhisi konuldu. İdeal kilomdaydım ama idealin altına duşmem gerekti şuan 52 kiloyum, ideal kilomun altındayım ama şeker hastası olmamak icin korumak zorundayım.

Gelelim esas meseleye babam sağlık sorunu olmayan ve hic kilo almayan yediklerini yakan birisi. Eve surekli tatlı, kek, cikolata, buskivi vs alır ve gun icerisinde surekli yemek yer. Tatlıyla cok fazla aram olmadığı icin bugune kadar hic stres yapmadım bu durumu. Ama son zamanlarda iki oğun beslenmek zorunda olmak, oğun aralıklarını uzun tutmak, cok acıksam bile akşamı beklemek zorunda olmak, yemek sonrası cay faslında evdeki herkes yediklerinde ozgurken benim kısıtlama getirmem sadece izlemem moralimi bozmaya başladı. Haftada bir gun izin veriyordum kendime ama son zamanlarda tum bunların yarattığı psikolojik etkiyle o izin gunde canım cekmese bile cok fazla tatlıya, buskiviye saldırıyorum. Evdekilere acmadım bu durumu ama acsamda faydasız annem babamı defalarca uyardığı halde babam herkes kendinden sorumlu kimse kimseyi kısıtlamamalı, iradeli olmalı deyip durdu cunku. E haklı da bir yerde.

Size danışma sebebim icimi dokmek, farklı fikirleri ve onerileri almak. Benim durumumda olan ya da onerisi olan var mı?