Yargılayacak arkadaşlar icin onceden belirteyim kendime bile itiraf edemediğim bir problem olarak goruyorum bunu ve ne yapacağım nasıl kurtulacağım konusunda goruş almak istedim.



Yeni işe girdim ben memur oldum bir ay kadar oldu. Erkek arkadaşımla iki senedir beraberiz ve burda cok konu actım onunla ilgili. Calışmamasıyla ilgili bir konum vardı sorumluluk sahibi değil diye. Birde kufurlu konuşmasıyla ilgili. Hatırlayanlar olur belki. Kufur işini cozduk. Cok emek verdim vazgecmek istemedim duşe kalka geldik bugune. Onun dışında başla problemimiz yok.



Şimdi sorun şu ki ben gunluk hayatımda mesafeliyimdir herkese ozellikle erkeklere. Resmiyimdir ve hala oyleyim. Samimi olmam. İş ortamında beraber calıştığım bir cocuk var. Son gunlerde kendimi arada onu duşunurken buluyorum. Kendime itiraf edemiyorum ama evet aklıma geliyor arada gun icinde ve ben kendimi aşırı suclu hissediyorum. Erkek arkadaşımı hala seviyorum hislerim değişmedi. O işteki cocukla da elimden geldiğince konuşmuyorum iş dışında ve işimi bitirip hemen gidiyorum. Ama insan aklına engel olamıyor. Neden boyleyim diye sorguluyorum iki gundur kendimi. Cocuk cok duzgun efendi calışkan kibar biri. Ama sonucta benim bir erkek arkadaşım var ne yapsam cıkarırım bu cocuğu duşuncelerimden. Ya da başına boyle bir şey gelen oldu mu?