Boşandım da o yuzden yazıyorum bunları. 2 Ay olacak işte anlaşmalı bitti.


Boşanmak hak mı ? yani biz kadınlar buyuk umutlarla takıyoruz o yuzuğu parmağımıza . Boyle sonsuz aşk olsun hayalleriyle katlanıyoruz her zorluğa.

Benim evliliğim cok zordu. Anne olamadım 7 senede 9 tup bebek tedavisine rağmen. Eşim askerdi. Surekli yolunu bekledim falan yıllarca ayrı yaşadık. Ailemden uzakta tek başına kaldim senelerce. Ilgiye bedensel temasa ac kaldim resmen. Ama sonunda ihanete uğradım ve terkedildim.

Sorguluyorum yeni yeni. Adam benden gecmiş, sevmiyor artık. Başkasına aşık olmuş. Başkasını sevmiş. Evet mutlu olmak onun da hakkı. Sevmediği bir kadınla devam etmesinin de bir anlamı yok. Ben cok zor kabullendim cok zor attım icimdeki sevgiyi.

Ya anlamıyorum kolay mi her şey oyle. Bir bağ kuruyorsun. Hayaller gelecek planları ev dayayıp doşuyorsun. Emekler veriyorsun. Evet kavgalar kıyametler oluyor evlilik yıpranıyor. Yani bir başka kadın geliyor gundeme ve o evlilik hayaller planlar gecmiş bir an icinde cop oluyor.

2 aylık bir kadin bu bu arada. Yani 2 ay once hayatına giren bir kadın icin beni terketti. Hayır normal değil bu kadar dememe rağmen bana hakaret edip " ben seni hic sevmemişim o kadın karşıma cıkınca Anladim. Hissettiğim tek şey sana karşı zorunlulukmuş " dedi .

Yani 13 yıllık emek arkadaşlar 2 aylık bir kadin icin bitecek miymiş? Yani mantık yok falan da... bilseydim kendimi bu evlilik birliği icin bunca heder etmezdim.

Bilseydim daha bencil olurdum. Onun icin daha az endişe duyardım.

Mutlu olmak herkesin hakkı, boşanmak da hak mı?

Kafam cok karışık.


Bu arada ben cok iyiyim. Hayatıma yeni birini aldım. Tanışma aşamasındayız. Inanılmaz etkileniyorum erkek arkadaşımdan. Goruşmek icin dakikaları sayıyorum.

Ama hala ihanetin travmasını atlatamadım.