Hanımlar merhaba, eski konumu bilenler vardır bundan yaklaşık 7-8 ay once sevgilimle evlilik konusu yuzunden ayrılma noktasına geldik. 3 bucuk yıldır beraber yaşıyoruz. Yaklaşık 4-5 gun suren bı surecti ayrılmayalım, ama yok yapamayız ayrılalım, hayır ayrılmayalım diye gozyaşlarıyla gecen kabus gibi bı 4-5 gundu. En son tamamen bitirmeye karar vermiştik, gecesinde uyandırmadan son kez opeyim diye yanına gitmiştim, o uyanınca barismistik. O geceden beri de eskisi gibi, gayet guzel suren bı iliskimiz var. Koronadan dolayı evden calisiyo, surekli dipdibeyiz, guluyoruz, eğleniyoruz, şu hayatta onunla gulduğum kadar kimseyle gulmedim zaten. Bu kısmı iliskimizin yapısı anlaşılsın diye anlatıyorum, kendisi cok anlayışlı bı insandır, komiktir, sevgi doludur, evine, bana bağlı bı adamdır. Bilgisayar oyunu oynarken bile yanında oturmami ister, ayrı duramayiz yani.

Ama buna rağmen 8 aydır beynim sanki mutlu olmami istemiyormuş gibi, surekli flashbacklerle 8 ay oncesini tekrar tekrar yaşıyorum sanki. Gulup eğlenirken, dizi izlerken, yemek yerken birden mideme yumruk yemiş gibi oluyorum, herşey tekrar tekrar gozumun onune geliyo sanki o anları tekrar yaşıyorum ve ağlamaya başlıyorum. Az once tekrar boyle bişey yaşadım. Şuan bile gozlerim dolu dolu. Boyle zamanlarda hep sevgilimin yanına giderim, aklıma kotu şeyler geldi diye, o da anlar durumu bana sarılır, yatıştırır, guldurur elinden ne geliyorsa yapar ama ben artık bu durumdan cok yoruldum. Hayatımda somut anlamda ters giden hicbisey yok, ama bu flashbackler yuzunden kafayı yiyeceğim. Koronadan sonra paraya kıyıp psikolojik destek almaya karar verdim. Ama o zamana kadar boyle nolucak bilmiyorum. Hem kendimi hem sevgilimi uzuyorum.