Merhaba arkadaşlar,

Daha once uyeliğim vardı ancak silinmesini istemiştim. O yuzden şuan yeni uyelik actım ve ilk mesajım bu. Fake vs duşunulmemesi icin soyluyorum.

8 aylık bir ilişkim var. 33 yaşında.

Sevgilim gecmişte oldukca zorlu donemler yaşamış cocukluğundan bu yaşına dek. Babası alkolik ve umursamaz bir insan, 3 kardeşler ve artık cocuklar buyudukce baba ile tersleşmeye başladıklarını farkeden annesi de artık boşanma kararı alıyor cocukları icin ve sonrasında artık zorlu hayat bundan sonra başlıyor. Annesi calışıp cabalayıp kendi buyutuyor cocukları desteksiz bir şekilde. ve babalarıda 2 sene once vefat ediyor. Bu durumları bizzat annesinden duydum.

4 yıl once bir evlilik yaşıyor ancak 1 yıl bile surmuyor.Cocuğu yok. Tam detaylı bilmesemde anlattığı bazı aralarda aldatma, cocuk (başkasından) vb. şeyler yaşanmış. Tam detaylı bilmeme sebebim hem eski bir mevzu olması sebebiyle hemde bu evlilik sonrası travma sonrası stres bozukluğu rahatlığı sebebiyle tedavi gorduğu icin hatırlatmak belki onu daha kotu yapar diye duşundum.

Bu 8 aylık ilişkimiz boyunca gercekten ilgili, duşunceli, duşuncelerime de gercekten saygı duyan bir insan. Evlilik planları yapmaya dahi başlamıştı annesiyle tanıştım, benim annemle de tanışmak cok istedi ve hep kendi teklifleriydi. Yani benim ısrar etme gibi bir durumum olmadı. 3 ay evvel bir ayrılık yaşadık ama aslında ayrılıkta denemez cunku kendisi bir bunalım donemine girdi daha doğrusu sanırım anksiyete atağı gibi birşeydi. 2 hafta kadar surdu ve kendisi geri dondu. Onun bu ruh halinin farkında olduğumu soylediğimde de "farkındaydın madem keşke gelseydin arasaydın" gibi şeyler soyledi. Psikolojik olarak terapiye gitmeye başlamıştı son zamanlarda, kendisindeki bu durumu farkedip cozum aramaya calışanda birisi ancak doktorun bu durumu farkedemediğini soyledi. Bende ona destek olabileceğimi isterse birlikte gidebileceğimizi soyledim.

Sonrasında ilişkimiz devam etti ve hala planlarında seneye duğun yaparız şoyle olur boyle olur gibi hayali değilde daha gercekci fikirlerle konuşuyordu. Ancak karantina sureci sebebiyle soylediğimiz gibi destek alma şansımız olamadı.

Yalnız bu karantina surecinde hic goruşemedik haliyle. Kendisiyle ilk zamanlar iletişimimiz cok iyiydi ve keşke bu surecte evli olsaydık vs gibi konuşmalarımız bile oldu. Ancak bir zaman sonra kendi icine kapanmaya başladı ve yine ayrılmak istediğini beni duşunduğunu, bu duşuncenin onu bunalttığını, duğunu planlaması gerekirken yapamadığını vs soyledi. Ona şuan bunların zamanı olmadığını soylesemde o atak doneminde sağlıklı duşunemiyor. Aksi bir fikre acık olmuyor. Bende ustelemedim ve sonra konuşuruz bunları yuzyuze diyip irtibatı 1 hafta kestik.

Sonra ben iletişime gectim ama sadece ozlediğimi ve onun yanında olduğumu soyledim. Ertesi gun o da benimle ufak ufak iletişime gecmeye başladı, gunluk muhabbet etmeye devam ediyoruz. Ama henuz goruşmek istemiyor zaten bu surecte zor.

Benimle konuşmak istemediğinin farkında olduğumu soylediğimde bana biraz zaman ver lutfen dedi ama onu asla yalnız bırakmayacağımı ona destek olmak istediğimi, sana destek olabileceğim yolu goster bana ben yanındayım ve seviyorum seni bunu unutma sakın dedim. desteğin icin teşekkur ederim dedik ve o konuda konuşmuyoruz artık.

Hala gunluk muhabbetleri mesajlaşıyoruz. Yazın tatil yapmayı planlıyorduk hala onu da konuşuyoruz planlıyoruz hayal ediyoruz.

Ancak ben boyle bir durumda gecmiş yaşadıklarından oturu guven sorunu, yalnız kalma korkusu, aynı şeyleri yaşayacağım korkusu vb. şeyler yaşadığının farkındayım. Normalde bu kadar detaylı durumunu bilmesem "ya cekilir mi allah aşkına git başka birini bulursun" gibi cumleleri bende kurardım. Ancak birbirimizi gercekten seviyoruz, ona cok guveniyorum. Bu durumda atlatılamayacak bir şey değil zamanla yaşayarakta bence hic bir şeyin aynı olmadığını bu defa mutlu olmaya devam edebileceğini gorebilmesi gerekir diye duşunuyorum.

Bu konuda bilgi sahibi olan yada boyle bir surec yaşayan var mı ?
Az oz yazayım derken baya destan yazmışım kusura bakmayın