Arkadaşlar merhaba, bir konuda akıl danışmak istiyorum oncelikle dort yıllık evliyim.
Evliliğimizin ertesi gununden itibaren eşimle problemlerimiz baş gosterdi malesef. Ailesiyle yakın oturmamız en buyuk nedeniydi ertesi gunden itibaren oradan cikamadik. Guvensizlik yuzunden resmen eve hapsedildim ailesi tarafından. Esimde olaya asla mudahil olmadi. Ailesi ne yaptıysa kabullendi. Babamlarin bunlara tepkisini bildiğimden bir sene boyunca bu durum boyle devam etti gitti. Doğal olarak eşimle birbirimizden nefret ettik.en sonunda evi terk etme kararm sonucunda eşim ailesiyle konuşup duruma son verdi.
Ailesi hala eli uzerimizde devam etse de ben dışarı cıkmaya falan başladım. Tabi sorunlar artarak devam etti. Sonra yuklu miktarda borc olduğunu oğrendim. Eşimle aramiza iyice mesefe oluştu. Boyle boyle 2 yıl daha sabrettim.
2019 da artk ayrılmak istediğimi soyledim. Eşyalarımı topladım. Ailemle konuşmaya gidecekken arkadaşlarımız ,eşim durumun boyle olmaması icin herşeyi yaptı. Sonuc olarak yine kaldım. Bu arada kalma sebebim daha cok annemin felc gecirmesiydi. Benim durumumu oğrenince daha beter olacağını biliyordum.
Tabi bu arada cinsel hayatımız yok denecek kadar az oldu. Başından beri.
Son olaydan sonra ben zaten koptum. Kimseye eyvallah etmemeye kafama gore takılmaya başladım. Tabi bu sırada sıkıntıdan bulmia derecesine gelecek kadar yeme bozukluğu yaşamaya baslayali dort yıl olmuştu. Hem psikolojik hem fiziksel olarak bitik haldeyim.
Son donem sıkıntıları atlatmaya başladık. Sorunlar cogunlukla halloldu. Herşey yoluna girmiş gibiydi.
Evden taşınmak şartıyla bebek denemeye karar verdim. Hemen hamile kaldım.
İkinci aya geldiğimizde bebeğin olduğunu oğrendik.
Hep olumsuz anlattigima bakmayin. Aslında eşim kotu bir insan değil. Sadece ailesine karşı gelirse dunya alt ust olacak tabusuyla yetişmiş. Geri kafaliydi demek yalan olmaz sanırım. Şuan gecmişe donup bakarsak tamamen kendini değiştirdi. Bana değer verip dunyasını benm uzerime inşa etmeye başladı. Hala ailesine mudahale etmiyor ama en azından benim cemkirmelerime de karışmıyor
Hal boyleyken ben darmadağın durumdayım ve kimseyle konuşamıyorum.
Şuan eşimle iyi olmama rağmen yolunda gitmeyen birşeyler var. Cinsel anlamda tamamen koptuk. Bebeğin kaybı kurtaj vs benide olumsuz etkiledi. Esimde aynı şekilde cinsel hayatımız tamamen bitmiş durumda. İstesek bile olmuyor. Bende soğudum istemiyorum artk sanırım bir daha bebek yapma cesaterinde bulunamayacagim bebek fikri tuylerimi urpertmeye başladı kabul ediyorum psikolojik yonden bitmiş haldeyim. Ağır depresyon icinde olme arzusuyla herşeyden bıkkın şekilde yasayıp gidiyorum
Dort senede yiprandik mi bilmiyorum. Ne yapacağımida bilmiyorum cift terapisine gitmek faydalı olurmu dersiniz yada başka bir care son zamanlarda boşanma fikri gelip gitsede sanırım eşimi seviyorum, boşanmak istemiyorum. Ama bebekte istediğimi sanmıyorum. Korkuyorum. Sizce eşimi azat edip hayatına devam etmesine izin mi vermeliyim yoksa dort yildir mucadele edip zar zor kurduğum duzen icin savaşmali miyim? Kafam corba gibi