Merhabalar herkese ☺ Oncelikle nereden başlayacağımı hic bilmiyorum. Ama ilk defa butun samimiyetimle ictenliğimde şeffaflığımla dokucem icimdekileri. O kadar uzun bir hikaye ki benimki.. cocukluk aşkıyla başlayan bir yolun bilinmeyen bir sona gitmesi seruvenini yaşıyorum galiba. İci kırgınlıklarla dolu bir hikaye. 5 yıl boyunca sabırla, sevgiyle, guvenle devam etti ilişkimiz taa ki nişanlanana kadar. Aileler tanışana kadar uzerime duşen kv aileler tanışınca bir anda elini eteğini cekmesiyle başladı aslında. Herkesin ailesi kendi icin cok ozeldir buna eminim fakat benim ailem eşi mi de kendi evladı gibi benimsedi sevdi ve her konuda onu el ustunde tuttu. Ama ben aynı değeri, ilgiyi goremedim. Nişan doneminde annesi elini eteğini cekince ve kp kendi kafasına gore kuyumcu işleri olunca benim ailem de ister istemez “noluyo” oldu. Ben de ağac kovuğundan cıkmadım cunki. Hal boyleyken artık durumla iyice zirve noktasına cıkardı bizi ve nişanlım buyuk bir nişan yaptıktan bir hafta sonra beni terketti... en buyuk yıkımı o an yaşadım. Benim hicbir sucum yokken en buyuk darbeyi ben almıştım. O zamanlar yaşadığım acıyı tarif edemiyorum. Kendimi koskoca bir şehirde ufacık bir kutuya hapsedilmiş gibi hissettim. İnsanların meraklı bakışları, bitmek bilmeyen sualleri.. bunlarla başbaşa bırakılmıştım. Ve en kotusu bu nişanın atılmasından benim ailem sorumlu tutuldu.... daha sonrasında nişanlım geri dondu bensiz yapamadığını beni cok ozlediğini cok sevdiğini her şeyin duzeleceğini soyledi. Barıştık.. duzeldi de. Bir dediğimi iki etmedi barıştıktan sonra. Ama icimde bir yerde hep bi sızı vardı. Kadınsınız beni anlarsınız. Butun bunlara rağmen ailesine karşı hicbir zaman art niyet beslemedim cunku yapı gereği siniri ofkesi cabuk dinen biriyim kinciyimdir ama ofke kontrolu cok sağlam biriyim. Duğune kadar kopuk kopuk da olsa aileler goruştu. Ve kına gecem... hayatımda hic hatırlamak istemediğim tek gece diyebilirim. Tamamen sabote edilmek amacıyla yapılmış şeyler yaşadım.. kına gecesinde bilirsinizki gelin nedimeleriyle giriş yapar ve nedimelerini kendi secer. Ben de onceden hep konuşup muhabbetini ettiğim arkadaşlarımla giriş yaptım tam ortada oynarken arkamı bi dondumki eşimin tarafı da ayrı bir halka oluşturup oynuyordu. O manzarayı gorduğumde beynimden vurulmuşa dondum ve butun gece baş ağrısı yaşadım. Nasıl bir zihniyettirki boyle bir şey yaşattılar bilemiyorum. Aslında beni sabote etmek isterken kendileri duştuler rezil oldular. Butun sulalem o sacma gereksiz seviyesiz manzarayı konuştu. Ve duğunden sonrasıysa tam bir vaka. 1 yıldır evliyiz. Ama gel gor ki evliliğimin ilk zamanları gercekten cicim ayı gibi gecti mi ?? Asla.. ben eşimi ailesine karşı doldurmakla suclandım.. eşim kendi annesiyle goruşmuyor bu durumdan dolayı. Cunku ben eşime bir kelime dahi etmedim ailesiyle ilgili asla etmem de. Aile benim icin cok onemlidir kendi ailemden ne gorduysem oyle yetiştim oyle buyudum oyle davrandım. Ama niyetim sorgulandı. Tabii duğunumuzden hemen sonra olmasında kv diğer gelininin de ufak bir payı var.. Karşılaştığımız her ortamda yine saygımdan , duruşum bozulmasın diye gidip elimi uzatsam da lutfeder gibi elini uzattı annesi. Yuzume bakmadan, ele gune karşı insanlar konuşmasın diye bir merhaba bile demeden.. eşimin ailesiyle kopuk olması ve istemeden de olsa bizle ilgili olayların sebep olması beni aylardır uzuyor. Universite mezunuyum, uzun zamandır iş aramama rağmen bulamıyorum ve Oncesinden beri yaşanılanları unutamıyorken uzerine bunların yuklenmesi beni cok yıprattı. Kendimi bazen ucta bir noktada goruyorum. Her kv aynı değil kimisi gercekten gelinine cok duşkun. Gordukce imreniyorum. Boyle olmamalıydı. Bunu hakedecek bir şey yapmadım. Hic kİmse icin bu kadar kotu duşunmedim, kotu olmadım.. bir yanım umut etse de oteki yanım vazgecti artık.. bilinmeze suruklenen bi yoldayım. Sonu ne olacak bilmiyorum. Ailem de benle birlikte hem nişan donemimde hem de bu donemler de cok uzuldu uzuluyor da. Guclu ve bağlı bir ailem var. Onlar olmasa zaten icimdekilerle ve etrafımdakilerle mucadele edicek gucum olmazdı. Ama psikolojik olarak kendimi yıpranmış gibi hissediyorum. Evlendikten sonra bu olaylar olunca doğum kontrol hapı kullanmaya başladım. Hamile kalmaktan cok korkuyorum. Cunku Guvenmiyorum hicbir şeye. Eşim de bu olaylardan dolayı pek iyi değil. Mutlu olduğunu soylese de sonucta ailesiyle goruşmuyor olması onu uzuyor biliyorum. Bunu benim aileme de yansıtması ayrıca uzuyor. Ailem hep yanımda. Ve şu da varki eşimi cok cok seviyorum. Bazen bu durumlar yuzunden ondan uzaklaşsam da o icimden bir parca. Bana ne kadaar yanlış yapmış olsa da beni sevdiğini biliyorum aslında. Gelecekle ilgili korkularım endişelerim var.. umarım bunlarla en kısa zamanda baş edebilir ve bu sorunu aşabilirim. İcimi dokmek istedim biraz uzun oldu kusura bakmayın. Teşekkur ederim vakit ayırdığınız icin. Hep sevip, daha cok sevileceğiniz bir hayatınız olsun