Merhaba arkadaşlar. Allah kimseye boyle bir başlık acmaya mecbur edecek durumlara duşurmesin herkes mutlu olsun..
Hayat bu herşey hepimiz icin, şu korona gunlerinde evde hapis kaldığım bunaldigim surec de ustune boyle bir durun icindeyim.
Yaklaşık 13 yıldır evliyim. 2 evlÂdım var biri 3 yasina girmek uzere diğeri 9 yaşında. Cok kısa surede Severek evlendim. Kendimi hic gizlemedim. Eteğimi giyen, calışan, bıcır bıcır biriydim neysem o oldum. sinirli bir yapım var gizlemedim babam bile dedi eşime benim kızım sinirlidir ama saman alevi gibi heme soner diye.. evlendik klasik kayınvalide olayları, kişisel catışmalar herşeyi yaşadım , evlendik eve mahkum kaldım gezmez , eğlenmez, konuşmaz, erkenden yatan bir adam oldu cok uzatmak istemiyorum konu uzamasın. Yıprandık kısacası..
Ama şunu fark ettim kısa bir sure once değil,uzun zamandır hatta evliliğinin 2.yada 3.yilindan beri Cinsel acıdan hic esimi arzulamıyordum. Sorun ne diye cok duşundum onu opmek dokunmak hic istemedim eşim cinselliği seven biri acaba benmi sevmiyorum diyorum hormon sorunlarım mi var dedim test yaptırdım herşey yerinde ... hatta izlediğim filmlerde romantik sahneler yada sevişme sahneleri beni hep etkilemiştir.. hatta izleyen oldumu bilmiyorum grinin elli tonu cok etkilendiğim filmler arasında... yani cinsel sorunum yok ama esimi hic arzulamıyorum zamanla eşime karşı soğuma başladı bana dokunsun istemiyordum artık. Dokunduğunda dusda ağladığım gunler cok oldu...
Kemdimi telkin etmeye başladım dedim boşver 2 evlÂdın var sevmsemde olur katlan ama katlanilacak gibi değil...
Arkadaşlar biz yoklukla başladık bu evliliğe dişimizle tirnagimizla kimseye muhtac olmadan ev aldik hala oduyoruz krediyi ,araba aldik onuda oduyoruz. Ben yokluğu gordum evliliğimde son 1 yıldır altın gunlerimi yaşıyorum. Tam rahat etmeye başladım bu sefer boşanma gundeme geldi.. Cok dağınık anlatıyorum farkındayım ama kafamda dağınık...
Eşim evliliğin ilk yıllarında benim en ihtiyac olduğum zamanlarda beni ilgisiz ve yanlız bıraktı şimdi yaşı 40 bana ilgi gosteriyor ama bende bitti biten .. arkadaşlar eşim ilk tanıştığımda muhafazakardı ama bunu ben namaz saatlerine anlamıştım yani modern biri idi.. her gecen yıl bunu arttırıyor tamam guzel birşey ama banada baskısı artıyor.. giyimime davranışlarıma, hatta dinlediğim muziğe bile karışmaya başladı.. yaşantısı yaşantıma uymuyor evet bunu anlamam 13 yılımi aldı.. yaşla birlikte insan anlamiyor arkadaşlar basda sevgi, gecim derdi, cocuk daha sonra 2. Cocuk derken taM rahat ettiğim zamanda patlak veriyor.. sanki yaşamak istediğim hayat bu değil..
Ben esimi yermek hadi bana destek olun demek icin acmadım konuyu gercekden gerek tecrubeleriniz gerek duşunceleriniz benim goremediğim yani herhangibi birşey duymak istiyorum...
Eşim cok iyi bir insan iyi bir baba, evine bağlı,cimri değil, huysuzluğu varmı var,beni cok sıkması, kısıtlaması karışması beni maf ediyor.. onun dışında sorun yok.. Ama ben ona artık merhamet edemiyorum sevgim bitti hic bir konuda onu arzulamıyorum yaşım 34 bakımlı biriyim fiziksel anlamda yaşımı gostermiyorum... daha renkli bir hayatım olsun istiyorum kendimi genc dinamik goruyorum... Ama o tam tersi.. Cok konuştuk ne istediğimi anlattim ama olmuyor..
Artık iyice onu evden gormezden gelmeye başladım az iletişim kurmaya başladım cinsellik zaten hep zorla ve inan arzulamadigim icin birşey yapmıyorum ..oda bunlar tak ettiği icin ayrılalım dedi..
Artık iyice farkında ona karşı sevgisizligimi..

Şimdi oturup kara kara duşunuyorum 13 yıl dile kolay sevmesemde bir alışkanlık var..
Calışmadım 10 yıldır lise mezunuyum okumamı o engelledi.. para yok harc yatıramadık bahanesiyle..
Nereden başlıcam bilemiyorum cocuklarımın ikisi bende olsun istiyorum. Ama buyuk olan cok duşkun herşeyine tamam diyen baba figuru ben ise daha disiplinli sırf bu yuzden buyuk olan babada kalmak isteyebilir..
Aile bağlarım malesef kopuk erkek kardeşimi kucukluğumden beri benden ayırın aile onun herşeyi kabul eden ben ne yapsam suclu olduğum bir aile ile buyudum.. buda benim icimdeki en derin mutsuzluğum o ayrı bir konu neyse doğum gunumu bile kutlamıyorlar... yani baba evi bana kapalı bende yapamam zaten..
Evin, arabanın yarısı benim ama borcu hala olduğu icin elime gececek para 100 bin kadar olur.. kısacası 2 cocuk yalnız lise mezunu bir kadin ortalıkta virus iş dunyası ne olur olsada asgari ucret olur..
Bu surecler nasıl ilerliyor bilmiyorum.. eşim cocuklarına mahkeme ne dese yapar ucret anlamında o konuda kafam rahat.. benim haklarım var mı? Kışkirtmadan yorulmadan nasıl bu sureci atlatırım.. ne yaparım ne ederim bilmiyorum.. yapa yalnizim soyleyeceklerinize cok ihtiyacım var... ayrıca ya onun durumu iyi diye 2 cocuğumu alırsa sonucda ben calışmak zorundayım hep yanlarında olamıcam...
Sabret otur evimde diyorum hem yaş ilerliyor yani ben sonunu goremiyorum bu evliliğin yaş ilerledikce calışmam da zor olur.. yani bu evlilik sanki eninde sonunda bitecek ben sadece devam ederek 1 yıl daha kaybetmiş olacağım..
Ayrıca dediğim gibi sevmiyorum yani oyle hissediyorum.. Ama net olarak hissettiğim şey cinsel anlamda esimi hic istemiyorum...
Cok karışık oldu kusura bakmayın ama inanın kafamda bi hayli karışık elimden geldiği kadar ozetledim detaylara girmedim yoksa bitmezdi yazı.. şimdiden cok teşekkur ederim..