Merhabalar, ben hamileyken ayrıldım evladımın babasından. Babayla yaşamanın ne demek olduğunu bilmediği icin cocuğum acısından daha kolay olacak sanmıştım ama oyle olmuyormuş buyudukce anladım. Evladım şimdi uc yaşında, doğumdan itibaren kitap okuyorum her şeyin daha bi bilincinde bir cocuk. Artık babanın telefonu bozuktur felan soylemlerime inanmıyor, babasından sık sık telefon bekliyor. Ve sanki icinde cok daha fazlasını yaşıyor hissediyorum ama elimden bir şey gelmiyor maalesef.Babası ayrı şehirde yaşıyor en son 3 ay once goruştuler ve kızım bu goruşmeden cok olumsuz etkilendi. Aşırı hırcınlaştı, gece uyanıp saatlerce durduk yere ağlamalar felan tum apartman yaşadı o kotu gunlerimizi bir ay boyunca. 3 yaş sendromu galiba dedim ama gecmeyince psikologa gittik şimdi yavrum cok iyi şukur(tabi gorunurde icinde ne yaşadığını bilemiyorum). Psikologumuz babayla da iletişim kurdu, evladımın kendisine hasret olduğunu daha sık iletişim kurması gerektiğini soylediğini biliyorum. Aynı şeyleri ben de paylaşmıştım babayla bana hic donmedi psikologa tamam evladım icin ben her şeye varım demiş ama haftalardır aramıyor yavrumu. En son yine miniğim aramıştı bir kac defa, gecenlerde babamı ozledim ama aramıyor dedi biz arayalım dedim artık aramam babama kustum diyor. Ne yapmalıyım, nasıl hareket etmeliyim ben bu durumda?