merhaba iki yıllık evliyim bir aylık bebeğim var. evlendiğimden beri huzur vermeyen kaynanam var. şoyle ; başka bir şehirden altlı ustlu yaşayacağım bir evlilik yaptım. eşimi cok seviyorum ama annesi namazında niyazında gorunup insanlıktan nasibini almamışlardan. ben yeni şehre zaten zor alıştım geldiğimden beri sayısız kere ağladım uzuldum yaptıklarından dolayı. ilk zamanlar iş bile bulamadım şimdi tam istediğim gibi bir işim var sozde istemesem de annesi bakıcaktı ben devam edicektim ama doğum yaptığım gunden beri triplerde artık canıma tak etti. karantina yuzunden annem gelemedi bu ikinci gun yemek bile yapmadan gunde beş dk bebeği gorup cıktı sezeryanlı dikişli halimle bi başıma kaldım. yinede bişey demedim her geldiğinde verdim kucağına bildiğim şeyleri bile sordum egosu tatmin olsun diye ama hic destek olmadı gunde bir defa beş dk indi. bebeğim kolik hic durmadan ağlıyo benim ciğerim parcalanıyo o sesini duyduğu halde inmiyo bu kadar vicdansız.geldiğinde iki dk bak yemek yiyim diyorum ki saat uc olmuş oluyo o kadar vizdansız ki umrunda bile değil. hala hakkımda eşime cok bilmiş buyuk lafı dinlemiyo diye bakmıyorum cocuğa demiş.dinlemediğim konuda şu bebeğim isilik oldu sıcaktan bu uşuttunuz diye tutturdu ondan ağlıyo bu kadar dedi o orttukce ben actım bilmiş oldum uzun oldu biliyorum anlatacak cok şeyim var ama oyle dertleşmek istedim sizlerle ..