28 yaşındayım. Universiteden sonra ailemden ayrı bir şehirde 3 yıl bir firmada calıştım.
Ve calıştığım sure icinde de başarılı oldum. Kısa zamanda şirkette key elemanlardan biri haline gelmiştim. 3 yıl icinde maaşım 2 katından fazlaya cıkmıştı. Sonra başarının getirdiği gaz ile, bir master yapmak istedim.. Biraz birikimim vardı, ustunede kredi cektim işten ayrıldım, master yapmak icin eylul ayında şuan bulunduğum ulkeye geldim.
Birazda olsa network edinmiştim, gelince 3 aya kadar, param bitmeden iş bulurum,, hem okul hem iş yuruturum diye duşunuyordum.
Ama bulamadım.. Benim plan suya duşunce bi sure sonra ailem maddi olarak yardım etmeye başladı. O zamandan beri cok aktif bir şekilde iş arıyorum. Abartısız 100 başvuru yapmış olabilirim son bir kac ayda, nerden ne cıkacağı belli olmaz diyerek.
Sonra bu virus işi başladı. Ailem miras kalan birkac mulkun kirası ile gecimini sağlıyor. Bi de babamın emekli maaşı. Tabi devlet onunu acınca, gecen ay kimseden kira alamadılar. Ordan burdan para isteyip gonderdiler... Yine ordan burdan istedikleri ile gecinip kardeşimi okutuyorlar bu ay.
Bu sırada surekli kendimi aileme borclu hissediyor, ve cok kotu bir stres yaşıyorum.
Turkiye'ye zaten donemiyorum ama donmekte istemiyorum ki acıkcası, once hedeflerimi başarmak istiyorum. Donersem zaten bu gunun eur/usd kuruyla ailemin verdiklerini geri odeyebilecek guce gelmem turkiyede yıllarımı alır.

Bu arada ay başında babamla konuştuğumda sesi stresliydi, konsolosluğa yazıp buraya donsene ara sıra ucak organize ediyorlarmış dedi..
Neden donmemi istedi soramadım bile utanctan ve korkudan..
İdeallerim var ama ne yapacağımı bilmiyorum.
Panikten daha da başarısızlığa surukleniyorum sanki.
Siz olsanız ne yapardınız? doner miydiniz?