Herkese merhaba. Haziranda 5 yılı dolacak evliliğimin 3 yaşında da bir oğlum var. Eşimle ikimizde memuruz. Eşimle aynı zamanda atandık o beni gormuş beğenmiş sevmişti. Ben ilk gorduğumde hic beğenmemiştim elektrik olayı tutmamıştı. Ama cevremden cok tepki alıyordum neden beğenmiyorsun kabul etmiyosun işte boylu poslu terbiyeli cocuk diye. Evet eşim gercektende kotu bir huyu yok evine bağlı beni oğlumu seviyor. İşte o zamanlar insanların bu soyledikleri beni etkiledi cunku ben babasız buyumuştum. Babam annemi ve 3 cocuğunu sebepsiz yere 4 duvar ardında bırakıp gitmişti. Hayal meyal hatırlıyorum yuzunu hic tanımıyom yani. Cok sıkıntılı bir hayatım oldu annemin okuma yazması işi yoktu. İnsanları zekatları fitreleriyle bigun ac bigun tok buyuduk cok şukur. Ama ben babasız buyuduğum icin hep aradığım erkek modeli işte ailesine bağlı olsun beni sevsin yeter şeklindeydi. Nitekimde oyle oldu eşimin temiz kalpli durust ahlaklı bir insan olması onunla evlenmeme yetti. Ama evlendikten sonra gordumki sadece bu ozellikler yetmiyormuş. Uyumlu olmak (her anlamda cinsellikte dahil), karşındakini cekici bulmak, en onemlisi sevmek (eşimi bi insan olarak seviyorum ama bir erkeği sever gibi bir eşi sever gibi sevemiyorum) Boşanmayı cok duşunuyorum ama ortada boşanmak icin sebep yok. Yani arkadaşlarıma boşanmak istediğimi soylediğimde ne adamlar var eşinin ickisi yok kumarı yok evden işe işten eve daha ne istiyosun boşanılırmı gibi tepkilerle karşılaşıyorum. O zaman sevmeyi deneyeyim diyorum. Ama oda olmuyo bikac gun zorluyom kendimi sonra yine eskisi gibi. Benim durumumu yaşayan var mı aranızda yada tavsiyesi olan. İş yerinde olduğum icin cok sık cevap yazamayabilirim şimdiden mesajlarınız icin teşekkurler.