Merhabalar, Kadınlar Kulubunun değerli uyeleri.

Nasılsınız, umarım hepiniz iyisinizdir ve şu sureci sıkıntısız atlatıyorsunuzdur.

Konum malumunuz pandemi sureci ve bayram.
Ulkemizde vakalar cıkıp işin boyutu ciddileştiğinden beri, yani 2 ayı geckin suredir karantinaya tam manası ile uydum eşimin de uymasını sağladım. 2 aydır, toplamda 6 defa işe gittim ve sadece acil ihtiyaclar icin markete cıktım, coğunu da eşimin veya kendimin iş donuşlerinde hallettim/hallettirdim. Eşim maalesef bu surecte, haftalık izinleri dışında hep calıştı. Muaf tutulan bir meslek kolunda kendisi.

Bu surecte, olması gerektiği gibi ne anneme gittim ne de eşimin ailesine. Aynı şehirdeyiz kendilerini cok ozledim ancak, az cok işe gidip geliyorum eşim zaten haftanın 6 gunu gidip geliyor taşıyıcı olabiliriz duşuncesi ile onlarla goruşmedim.

Başta herkes bu duşunceyle hareket etti zaten. Annem hala aynı mantıkta ilerliyor ancak kayınvalidem konusunda aynı şeyi soyleyemeyeceğim.Mayıs başına kadar kendisi de aman evde durun modunda iken, artık surec devam edince siz de mi kacıp gelseniz acaba dedi. Ben de guzel bir dille, bizim genc olduğumuzu, muhtemelen virusu kapsak dahi atlatabileceğimizi, ama onların yanına giderek asıl onları riske atacağımızı anlattım. Anladı beni, ya da anlamış gibi davrandı bilmiyorum.

Dun eşim goruntulu aradı ailesini, ben daha yeni uyanmıştım. Bir anda telefonu elimde buldum, bunun icin de ayrıca kızgınım eşime.
Kayınvalidem ve gorumcem vardı ekranda, nasılsın napıyosun faslından sonra, siz bayramda da mı gelmeyeceksiniz? dedi kv.
Ben de nasıl gelelim anne, sokağa cıkma yasağı var zaten dedim. Ne var canım onda, yasak başlamadan (cuma gununu kastediyor) gelirsiniz, bitince gidersiniz diyor. Artık bin defa pandemi surecinden, evde kalmanın oneminden vs bahsetmiş olmamın ve aşağı yukarı mayıs başından beri olan her konuşmada "kacıp gelseniz ya?" temalı konuşmalardan bıkmışlıkla, artık bunu acıklama gereksinimi duymadım, bunaldım cunku aynı şeyleri tekrar tekrar acıklayıp, sonunda haklısın demelerinden. bir daha ki konuşmada tekrar acıklamak zorunda kalmaktan. Olaya tamamen farklı bir noktadan giriş yaptım, belki bu sefer manasız ısrarlar olmaz diye. Peki diyelim ki geldik anne, benim annemler ne olacak? Sokağa cıkma yasağı başlayınca bulunduğumuz yerden cıkamayacağız, dedim. Kp eski emniyet mensubu, o olunca bir şey olmuyor, gideriz onunla birlikte annenlere dedi. İyice sinirim bozuldu bunu duyduktan sonra, hani bizim oraya gidip onları tehlikeye attığımız yetmiyor gibi, bir de annemlere toplu taşımayla gidip riski bilmem kac kat arttıracakmışız. Yok anne ben cıkamam oyle, eski emniyet mensubu vs dinlerler mi sanmıyorum dedim. Bu sefer de sanki sorun annemlere değil de onlara gitmemmiş gibi siz annenlere gidin, biz geliriz oraya ziyarete dedi. Kulaklarımın yandığını hissettim o an, Anne konu bayramı sizde mi annemlerde mi nerede gecirdiğimiz değil, bu normal bir bayram değil, bu sokağa cıkma yasağı insanlar birbirine bayram ziyaretine gitmesin diye ilan edilecek, gerek yok bu bayramlık boyle olsun, daha cok bayramımız olur dedim. Cocuğun olunca goreceğim ben seni dediğini hatırlıyorum en son, daha fazlasını hatırlamıyorum.

Duygusal bir kadın her şeye icerliyor. Bayramda yalnızlık psikolojisine girip de uzulsun istemiyorum ancak bunu onun icin, onlar icin yapıyorum. Benim annem babam ile kayınpederimde kronik bir rahatsızlık yok cok şukur, cok da yaşlı değiller, en yaşlısı 61 yaşında. Ancak kayınvalidem kanser hastası. Daha 3 ay once ameliyat oldu. 1. evrede teşhis edildiği icin şanslıydı. Şuanda da ışın tedavisi alıyor. Ben mi yanlış biliyor ve duşunuyorum, bu onun icin buyuk bir risk değil mi? Ustelik eşim de arife gunu haricinde tum bayram boyunca calışıyor. Eve dışarıdan, ustelik toplu taşımaya binmiş bir birey tarafından giriş cıkış olacak surekli. Vicdan yaptığımı eşimle de paylaştım. Eşim istiyorsan gidelim dedi. Onu da haşladım, dalga mı geciyorsun konu isteyip istememek mi, sence normal bir bayram olsa ben ailelere gitmem mi, buradan oraya 3 vesayit değiştirerek toplu taşıma ile gideceğiz (arabamız yok) sen kalınan 4 gunun 3 gunu işe gidip geleceksin, ben aileleri bu riske atamam. Ha diyorsan ki illa gidelim, size gidelim madem, annemi babamı riske etmiyorum ben demek ki sen seninkileri, bilakis kanser hastası anneni riske atıyorsun dedim, haklısın dedi.

Cok uzun yazmışım kusura bakmayın. Bunları biliyorum ama yine de vicdanım sızladı. Cok mu gaddar davrandım ya da haklı mıyım emin olmak istiyorum.
Lutfen benimle fikirlerinizi paylaşabilir misiniz?
Şimdiden teşekkur ederim...