Benim herkesin melek gibi cok iyi kalpli diye tanıdığı bir abim var. Biz de oyle tanıyorduk. Ta ki kenyalı bir kız bulup biz karşı cıkınca birgun karşımıza ben evlendim diye cıkana kadar. Kız evlenmek icin hamile olmadığı halde hamile numaraları mı yapmadı, hristiyan olduğu halde musluman oldum mu demedi... Biz karşı cıktık ve bizi hice saydı. Kız tum birikimini yedi bitirdi. Bu surecte annem babam kahroldular. Abimi kızına isteyen aileler bile vardı duşunun yakışıklı eğitimli durumu cok iyi ve onceden diyelim cok cok terbiyeli utangac bir yapısı vardı. Neyse bu evlilik imam nikahıyla olmuştu ve bitti.
Ardından kısa bir sure sonra yeniden evlendi.
Tabi biz bu gelinimizi nimet bildik annem hayatında oynamaz abimin kınasında belinden rahatsız olmasına rağmen bir saniye oturmadı. Gelinim gelinim diye bağrına bastılar. Babam canımın canı diye severdi. Ne isterse ama ne isterse aldılar. Babam işcidir ama herkes bizim cok zengin olduğumuza kanaat getirdi sob kuruşuna kadar borc harc demeden yaptılar. Ama gelinimiz duğun gunu bana "hahaha abinize iyi bakın bundan sonra yuzunu goremeyeceksiniz" dedi. 3 yıldır da tum hareketleriyle bizi dışladı. Hatta dış kapının mandalısınız bile dedi. Abim bana sarılırdı cok şakalaşırdı karısı kıskanmış onu da kesti. 2 senedir gitmiyorum evlerine yeğenim oldu diye bir iki gittim yarım saat oturup kalkıcam, odadan bile cıkmadı. Neymiş lohusaymış idare edelim miş.
Ona kızıyor muyum. Hayır. Cunku abim adam gibi ailesine değer verse biz bunları yaşamazdık. Bana saygılıdır gorunce guler eder ama ne ozler ne goruşmek ister. Varsa yoksa karısı ve onun ailesi. Bize abilik asla yapmaz.
Yengem anne oldu diye 2 senedir karısının anneler gununu abartarak kutluyor anneme sadece kısa bir mesaj atıyor.
Ben de artık doldum ve tum ipleri kopardım. Artık anladım ki kimse vazgecilmez değil abim bile olsa.