Herkese merhaba..İlk defa konu acıyorum buraya acıkcası fikirlerinize ihtiyacım var..Once kendimden bahsedeyim daha anlaşılır olması icin..25 yaşındayım..Bu temmuzda yirmi altıma giricem..Doktorum..Yedi aydır acilde calışıyorum...Şubat ayında tusa girdim ve cok şukur guzel gecti nasip olursa istediğim uzmanlık alanının asistanlığına baslayabilecegimi duşunuyorum
İki yıla yakın suredir biri ile goruşuyorum..Kendisi bulunduğum şehirde muhendis..Ayrıca ticaretle de uğraşıyor durumu vs iyi..Cok değerli bir insan..Bu iki yıl suresince her zorlukta yanımda oldu..Sinavıma hazırlanmada nobetlerimde.. Calıştığım acil biraz uzaktı her nobetimde bıraktı geri aldı..Nobetler sınavlar vs derken streslendigim ofkelendiğim anlarda hep beni alttan aldı..Kısacası mukemmel bir insan
Başta anneme soyledim..Annem de babama okul bittikten sonra yavaş yavaş soyledi..Babam once sınava girsin sonra bu konuyu konuşalım dedi..Cocuğu da gordu..Anneme beğendiğini de soylemiş..Benim sorunum ise babamın beni kucuk gormesi..Bazen kulak misafiri oluyorum kızım daha bir iki yıl daha calışsın gibi cumleler kuruyor..Erkenmis..Cocuğu beğeniyor buna eminim ama işte erken diyor..Yani ben acıkcası zamanı geldiğini duşunuyorum..Cunku şimdi isteme olursa zaten altı ay sonra duğun olur.. Okulumu bitirdim tusa girdim kazanmayı da bekliyorum..Goruştuğum kişiyi de iyi tanıyorum..Acaba ben mi hatalı duşunuyorum fikrinizi almak istedim..Okuyan herkese teşekkur ederim