Kızlar ben yaşadığım kotu anılardan dolayı (hem kadın erkek ilişkisi olsun hem arkadaşlık ilişkisi olsun) kimseyi sevmiyorum. Herkes kotu pis geliyor. Yani pis derken temizlik anlamında değil kotu niyetli gibi. İş yerinde kimseyle kus değilim zaten samimiyet de kuramıyorum. Kimseyi sevmiyorum yani. Herkes bir gun bana kazık atacakmış gibi geliyor. Ondan odamda oyle yalnız oturuyorum. Evlilik anlamında da tanıdıklar aracı oluyor. Gelen goruşmek isteyenlere bir de kotu davranıyorum. Ve bunu kesinlikle bilerek yapmıyorum. Zaten goruşmeden de sonucun olumsuz olacağını bildiğim icin hemen oturuyorum bir cay icip kalkıyorum. Adamlar bozuluyor tabi haklı olarak. Ne yapacağımı bilmiyorum. Ben yalnız başıma mı oleceğim???