Merhaba. Kk ’nın guzel hanımları şimdiye kadar hem ben okudum yorum yaptım ilk defa derdimi acıyorum sizlere... On yargısız fikirlerinize ihtiyacım var cunku benim de psikolojim kotu durumda.
26 yaşındayım ve yorucu bir ilişki icerisindeyim. Cok dengesiz bir insan maalesef. Ben affedici bir insanım ama o değil. Cocuk gibi hala... Hem seviyorum diyor hem inat yapıyor kendince bana ceza veriyor. “ Dağ dağa kusmuş dağın haberi yok. “ misali hep boyle... Kendi yaptığı onca hatayı unutup benim tek bir hatamda beni silmeye meyilli bir insan. Akşam barışırız ertesi gun telefonları acmaz geri donmez. Ayrılmak ister gibi kırıcı konuşur 3-5 gun sonra hic bişey yokmuş gibi tekrar arar. Lafta soyler gerceğini yapmaz. Diliyle canımı acıtmaya calışır ve acıtırda. İlişkinin başında beni kazanmak icin cabalayan bir insandı. Sorunları konuşarak cozmek yerine kendisini iletişime kapatıyor. Gecmişinden bi travması var. Son zamanlardada zor gunler gecirdi. Cok şukur kurtuldu. Ama oncesinde de zaten boyleydi kuserdi. Ailesi de şımartmış. Beni anlayan kimse yok diyor. Anlat paylaş diyorum hislerini anlatmıyor. Kimseyi de dinlemez.
Ne yapsam yaranamıyorum. Kaybetme korkusu yok hic. Korkarak yaşar oldum artık. En son ayrılık blofu yaptım 1 hafta bekledim kendisi geri donmedi zeytin dalı uzattım yine donmedi. İlişkide ilerleyemiyoruz şu anda. Hayattan soğudum vallahi. Maalesef ki ayrı şehirlerde yaşıyoruz bazı durumlardan dolayı yuz yuze goruşemedik cok uzun zamandır.
Cozumu terapi biliyorum ama yaklaşmaz.
Bu durumu yaşayan varsa nacizane fikirlerinizi bekliyorum.
Teşekkur ederim.