Annelerinizin hayal ettiği gibi misiniz? Yoksa benim gibi hayalkırıklığı mi ?
Hic hissettiniz mi anneniz icin hayal kırıklığı olduğunuzu. Acaba tum anneler mi aynı merak ettim. Ben hep ilkokuldan beri hissettim. O zamanlar cocuk aklımla keşke arkadaşlarımdan birisiyle yer degissem sabah ) annem uzulmez diye dua edip uyuduğumu hatırlıyorum. Hala aynı aslında annem kadar titiz duzenli olmadığım, her gun evi dip bucak silmediğim, gardrobum duzensiz olduğu icin. Ne bileyim eve gelince cantamı vestiyer de bıraktığım icin.... Bir suru şey var aslında boyle tam bir hayalkırıklığı yım. O kadar iyi hissediyorum ki. Annem tezgahta bulaşık gorse misal unutuyorum bazen yada o an makinaya koyasim gelmiyor sonra koyarım diyorum, ağladığı cok zaman olmuştur bugun yemeğe fazla salca koymam, kardeşimin yastiginin kılıfını değiştirmem, cok oturmam, telefona bakmam, banyoda dış fırcasını lavabonun ustunde bırakmam, pide almak icin gec gitmem... Cok varda siralamayayim memnuniyetsizligini tek tek tek belirtti uzuldu somurttu. Neden boyle ki tum anneler mi biyle acaba. Ben anne olsam asla annem olmazdım sanırım. Buyuk konusmayayim da