Merhaba hanımlar ne eşimle ne bir arkadaşımla konuşamıyorum kendi icimde de cozemiyorum sorunumu. O yuzden tek carem buraya yazmak gibi geliyor. 2 yıllık evliyim bu sure icinde de yuzlerce kez pişman olmuşumdur evlendiğime. Eşim huy olarak sakin,iyi bi adam. Annesi akli dengesi yerinde olmayan biri ama bi taraftan da oyle bir zekası var ki ben bu yaşta onun kadar aklımda tutamam bazı şeyleri. Onun kurduğu cumleleri kuramam. Cok ta kurnaz biri. Hastalık ulkeye geldiğinden beri ne gittim ne evime kabul ettim defalarca gelmek istedi hic goruşmedim. Dun eşim gitmişti arayıp annemler yarın koye gidiyor cok ağlıyor gel dedi istemesem de gittim. Beni cok seviyormuş gibi cok ozlemiş gibi eşimin yanında konuşmaya başladı isteme gununden başladı her zaman anlattığı şeyleri anlattı. Ta 2 sene onceden biriyle tatsızlık yaşadım goruşmeyi kestim her zamanki gibi onu sordu onla goruşecek misin. Sen kincisin. Arkadaşlarımın cocuklarını soruyor kız mı erkek mi hepsini biliyor bildiği halde soruyor. Evlilik yuzuğumu kaybettim aylar oldu her goruşumde ona uzuldum diyor ben unuttum bile hala aynı şeyden bahsediyor. Eşime ne yemek hazırladığımı en ince detayına kadar sordu. Kız kardeşinin beni almaya geldikleri akşamdan itibaren bana cok cirkin bakışları vardı sonra 3 4 gunluk evliyken başladı laf sokmaya hem de hic aklımdan gecmeyen şeylerle itham ederek. Hamileliğimde loğusalığımda devam etti en sonunda goruşmeyi kestim. Kendisi de, kv de surekli goruş diye baskı yaptılar. Dun yine soyledi o sana demedi ki sen yanlış anladın alıngansın. Goruş. İstemiyorum deyince pis pis rahatsız edici bakışlar. Bir akşam boyunca soru sormadığı bir dakika bile gecmemiştir yağmur gibi soru ustune soru. Artık boğuldum başka odaya gidip yatmak istediğimi soyledim. Soruları başımı dondurdu beynim yandı. Onun sohbet etme şekli bu her kimi gorse karşıdaki bi sure sonra sıkılır oflayıp poflar o zorla sohbet eder. Eşim diğer odaya abileriyle tv.izlemeye gitti benim beynim lacka oldu onun yanında. Bugun koye gidiyor ona bile onceden sevinirdim şimdi sevinemiyorum nedense. Her gun arar hatta bazı gun ust uste defalarca arar hic birini acmıyorum. Eskiden sorardı artık sormuyor niye acmıyor diye. Eşimi de her gun defalarca arar o acıyor hoparlorden konuşuyor sesini duyunca tuylerim diken diken oluyor sesi bana eziyet geliyor artık. Eşimle ilişkimi aşırı etkiledi ben eşimden sırf annesi yuzunden o kadar soğudum ki. Duygularım oldu neden yanında duruyorum bilmiyorum. Doğru duzgun konuşmuyorum yuzune gulmek icimden hic gelmiyor coğu zaman salonda yatıp kalıyor cağırmıyorum bile. Aklımda surekli 'ayrılırım daha iyi' duşuncesi var. Eşim insan olarak gercekten cok iyidir ama annesinin durumunda anormallik gormuyor. Ona sıkıntımı soylesem elinden ekmeğini mi alıyor kafana mı vuruyor ne var bunda kaynanalık yapan gormemişsin diyor. Beynim allak bullak kendime gelemiyorum bi turlu. Sizin hayatınızda boyle bi kv olsa ne duşunurdunuz ne yapardınız