Merhaba arkadasımın tavsiyesi ile uye oldum icinden cıkamadığım sorularım var fikir verirseniz cok sevinirim

Biz 3 yıl once, benim ailevi durumum kaynaklı olarak evliliğimizi 1 yıl erkene alarak evlendik. Babam ve uvey annemle beraber yaşıyordum, oyle belirgin bir problemim yoktu ama sadece kendi evim olmadığı icin ve başka bir kadını annem yerine koyma zorunluluğum olduğu icin evden cabuk ayrılmak istiyordum. Eşim ve ailesi de cok mutsuz olduğum icin eşim daha mesleğe atılmadan yuvamızı kurdular. O bir yıl ben de ozel ders vererek evimize yardımcı oldum. Sorunum şu ki eşim her tartışmada bunu yuzume vuruyor, biz sana yuva verdik kucak actık senin yaptığına bak diyor. Yaptığım da ona karşılık vermemmiş. Beni bariz ezdiği zamanlar oluyor, haliyle kendimi savunuyorum cıldırıyor. Sen bana karşılık veremezsin, dediğimi yapacaksın diyor. Ailemle mutsuz olduğumu bildiği icin de kaybetme korkusu yok, rahatca hakaret edebiliyor. Bazenleri kendimi ifade etmekten bile cekinip ağlamaya başlıyorum. Elimden bir şey gelmiyor ki cevap versem anlaşamıyoruz, hep onun istediği gibi hayatımı yasamak zorunda kalıyorum.

Kendi mesleğiyle alakalı bir yorum yaptığım zaman sen ne anlarsın ki diye aşağılıyor ama yukseklisans odevlerini bana yaptırıyor. Yaptırana kadar da naziklesiyor birden. Kendini benden ustun gorduğu zamanlarda da ben x ’im, ben erkek adamım diye mesleğini ve cinsiyetini on plana cıkarıyor.

Hic kız arkadası yok, erkek arkadaslarını da ben tanımıyorum. Kıskandığı icin galiba beni hic tanıstırmadı, onların yanında telefonla benimle konusurken de sanki uzaktan bir tanıdığıymışım gibi kısa ve soğuk cevaplar verip kapatıyor. Ailesi beni uzmuyor ama ailesinin yanındayken de bana uzak bir arkadası gibi davranıyor. Cekingen de bir yapım olduğu icin rahatsız oluyorum. Bu konuda cok uyardım biraz duzeltti, ama sinirlendiği zaman kendine hakim olamıyor ve bağırıp tersleyebiliyor. Oyle mahcup oluyorum ki, artık yakın davranmasını gectim insanların icinde rencide etmesin yeter diye duşunuyorum. Birden kızıp rencide edecek korkusuyla da gittiğim yerde diken ustundeyim, onu gozluyorum ağzından cıkanı yapıyorum.

Gun icinde beni 1-2dakika da olsa aramasını istiyorum. Hep unutuyor veya cok yogunum diyor. Bir sey isteyeceği zaman arayıp nazik konusuyor. Kızdığı zaman da bağırıp cagırıyor.

Eve geliş saatin belli olsun, ona gore yemeği hazır ederim diyorum belirli saatte gelmiyor. Ben de bilemediğim icin bazen yemek hazır olmamış oluyor, kızıyor. Gelmeden arayıp haber ver o halde diyorum, coğunlukla unutuyor.

Porno meselemiz var. Mesela 2 aydır benimle beraber olmayıp porno izliyor. Telefon gecmişinde goruyorum. Haftasonu ben mutlu mutlu kahvaltımızı hazırlıyorum, kendisi banyoda kapıyı kapatıp porno izliyor, duş alıp cıkıyor. Kahvaltısını yapıp uzanıyor tv izliyor. Bu meseleyi başlarda guzelce uyardım, onu anladığımı ve bunun bir bağımlılık olduğunu soyledim. Bırakamadı. Kızarak soyledim yine devam etti. Banyoya girerken telefonunu elinden alarak engel olmaya calıştım, evde deli gibi onu gozetlememe sebep oldu bu durum. Ne zaman wc ye gitse arkasından gidip telini alıyordum, kendi kendine de bırakmıyor. Aşamadık yani. Birgun başka meseleden tartıştık beni cok kırdı ve ben ağlarken banyoya gitti masturbasyon yaptı. Bunu sonradan itiraf ettirdim. Bana hakaret edip rencide edip ben ağlarken nasıl oyle bir sey yapar bunu aklım almıyor

Beni uzduğu zamanlar odaya gidip ağladğmda hic umursamıyor, gulerek telefon konusması yapıyor veya muzik dinliyor. Sabah da aynı sekilde muzik eşliğinde hazırlanıp işe gidiyor. Gomleğini pantolonunu utuleme demeyin, oyle seyler yapmaya kalkamıyorum beni gerek sozlu gerek fiziksel bastırıyor. Uzerime doğru gelince karşılık vermiyorum zaten.

Pek arkadasım yok, onaylamadığı kimseyle goruşemiyorum. Yaptığım tek sosyal etkinliğim arada onunla dışarı cıkmak ve kitap okumak.

Evde basbasaysak ve stresli değilse, problemi yoksa bana guzel davranıyor, kızdığı an obur yuzu ortaya cıkıyor. İleri giderse de beni sen bu hale getirdin diyor.

Erkeklerin olduğu hicbir yerde beni calıştırmaz, haliyle işim de yok

Artık ayrılığı duşunmeye başladım ve ailem arkamda olur, henuz bahsetmedim.
Genel olarak sorunlarım bu şekilde ve bekarkenki beğenmediğim aile ortamım bana daha saygılıymış onu fark ettim ve pişmanlık yaşıyorum. Onerilerinizi bekliyorum