Merhaba kızlar. Size bişey danışmak istiyorum. Kaynanamla evlerimiz cok yakın iki dakika var. Evlendiğimizden beri her akşam yemeği ordayız. Gitmesek arıyorlar gec kalsak arıyorlar. Ben cok sıkıldım alışamadım bu duruma. Eşime soylesem kavga oluyor bizde boyle diyorlar akşam butun aile bir arada olacak diyorlar. Hep beraber olmak istiyorlar. Kendi ailem cok uzakta oturuyorlar goremiyorum bile onların yokluğuna hic alışamadım zaten. Eşimin ailesine annem de soyledi arada kendi evlerinde kalsın yok bizde herkes beraber olacak diyor hala. Oğlen gel hatta sana butun yemekleri oğreteyim diyor. Ben rahat yetiştim bunlar surekli iş iş. Daraldım. Eşimi seviyorum ama bu hayata ayak uyduracak mıyım bilmiyorum alışırsın biraz zaman gecsin diyorlar. Ama ben kendimi onların yanında oyle kasıyorum ki başım ağrıyor. Daha cocuğum yok. Aklıma ayrılma bile geliyor yapamıyorum. Siz olsanız ne yapardınız, duşunuyorum duşunuyorum onları bu duşunceden vazgectiremicem ya alışacağım gideceğim hep ya bitireceğim