Nerden başlasam bilemiyorum aslında kendini tanıtayım .kamu da calışıyorum 2 cocuğum var eşim de kamu da calışıyor.Hep inişli cıkışlı ilk gunden hatta nişanlılık doneminde bitirmem gereken ama bi turlu cesaret edemediğim ve bi şekilde bugunlere gelen bi evliliğim var.Tabi evlilik denirse bana gore şirket yurutme hissi veren bi anlaşma. Benim hic bir zaman evlilikten buyuk beklentilerim olmadı her zaman beni arasın ,dizimin dibimden ayrılmasın ,bana hep hediyeler alsın gibi şeyleri hic beklemedim.Minumum duzeyde bi ev alalım calışalım cabalayalım mutlu olalım,tabi ki de cocuklarımız olsun onları buyutelim .Vatana millete hayırlı evlat olsunlar biz de vatanımız milletimize faydalı olalım cok calışalım şukur edelim .Hepsi bu sadece yapması gereken saygılı olmak ve iyi bi eş olması .Gel gelelim evlendiğimiz gunden beri eşimin ağzından şikayet hic eksik olmadı yok o yemeği şoyle yap yok bu temizliği şoyle yap.yok cocuklar ses yapmasın yok benden bişey bekleme .Tamam dedim hepsine tamam .Sonucta annemlerin bana empoze ettiği tek duşunce herkesin evliliği boyle .Hatırlıyorum kimseye beddua etmedim ben ama bazen onun olmesini dilerdim icimden .ama o sesli bi şekilde gozlerimin icina baka baka beddua etmekten cekinmezdi. Gecen haftalarda doktorlar bizi korkuttu ve inanın orucumu 10 da actım kac gun ki o benimle asla hastaneye gelmez cocuklar hastalandığında bile.Neyse korktuğumuz gibi değilmiş hastalığı eve geldik dediğim sadece bunaldım cok şukur korktuğumuz gibi değilmiş ben biraz bi yerlere gideceğim dememle hakaretler havada ucuşmaya başladı ki annesin babasının herkesin yanında o an bitti benim icin cocuklarımı aldım annemlere geldim asla ve asla aramadı.Ben kesinlikle aramam .annemler hala boşanmamı istemiyorlar. Ama ben bi 10 yılımı daha mahvetmek istemiyorum.tek korkum baskılara dayanamyıp barışalım derse dayanamamak .Lutfen dua edin sorunsuz bitsin şu surec.