En son bir sene once gorduğum sonrasında ayrıldığımız ayrı şehirlerde olduğum eski sevgilimi cok ozluyorum. Hayatım resmen ondan oncesi ve sonrası diye ayrıldı. Cok başka biri oldum eskiye, 3 yıl oncesine donemiyorum. Cok acı cekiyorum iki uc aya unuturum sanıyordum ama Gecen onca zamana rağmen unutamıyorum sanki yeni ayrılmışız gibi. Gunduzleri en ufak bişey onu hatırlattığında hemen gozlerim doluyor icime atıyorum insanlar gormesin belli etmeyim diye geceleri başımı yastığa koyduğumda aniden ağlamaya başlıyorum sabahlara kadar ağlıyorum işe uykusuz ve şişmiş gozlerle gidiyorum. Bir yıl oldu.. onu o kadar cok ozluyorumki. Cok sevmiştik ama kalbim paramparca. Nasıl kırdıysa beni acısını hala hissediyorum. Atlatamıyorum. Yaşanan hic bişey aklımdan cıkmıyor. Sonra bana yaptıklarını hatırlayıp kendimi soğutmaya calışıyorum ama bir bakışı bir guluşu icten bir sozu aklıma geliyor yine başa sarıyorum kendimi koyuveriyorum. Destek alacak maddi durumum yok, Ailecede cok zor gunler yaşadık. Babam yuzunden, annemle ayrıldılar biz apar topar başka eve cıktık kendimizi toparladık gibi ama ben cok borclandım covitten dolayı annem iş bulamadı. Ordanda bir darbe yedim yani. Ama gecici En azından zamanla toparlanırız tabi. Benim derdim kalbimle icimden atamıyorum. Zaman care dedim hep bu kadar zaman gecmedi. Boşluktan mıdır nedir bilmiyorum. Hem hayatımı birisiyle paylaşmak istiyorum hem korkuyorum tekrar sevememekten kimseye haksızlık etmek istemiyorum. Ama cok bunaldım cok sıkıldım.. paylaşmak istedim..