Merhaba arkadaşlar,
Nerden nasıl başlanir inanın bilmiyorum.
10 yıllık evliyim. 3 tane de cocuğum var.
Eşimi severek evlendim. Saygı benim icin evlilikte olması gereken en onemli temel taştir. Bunu eşim de cok iyi bildiği halde bana saygısızlık konusunda gitgide daha da ileriye gitti. Aşağılanma, kucumsenme, hakaret kısaca psikolojik şiddeti hakkını bere bere yaşattı bana. Evlilik terapistine gittik bir kac defa kısa sureliğine işe yaradı yine başa sardı.

Şoyle duşunun
Sizin ev isinize yemeginize biberi soğanı doğrama şekline bile karışan bir adam giydiğiniz kiyafetin renk uyumuna kadar mudehale ailenize karşı sevginizi bile eleştiren bir adamdan bahsediyorum.


Kendimi o kadar değersiz o kadar yetersiz ve zavalli hissettim ki bu 10 yıl boyunca hep kendimde hata aradım. Surekli kendimi guncelledim. Yeter ki onun yuzu gulsun mutlu olsun diye uğraştım. Onu hep kendimden daha cok duşundum . Eğer su iciceksem bile once ona teklif ettim sonra kendim ictim.
Kendimden bile cok sevdim.

Evliliğimiz guzel olsun o da bana guzel davransın ince davransın en azından kalbimi kirmasin diye uzman goruşleri aldım. Kendimde hatalar aradim.

Ama yok ben iyi oldukca daha da ezildim. Ben yoruluyorum neden hep etrafında ki insanları hep kusurlu goruyorsun bu bakışın beni cok yıprattı dediğimde bile kapı orda git ha şunu da bil gidersen asla babanın evine gelip yalvarmam diyen bir adam ...

Duygularımı yitirdim uzun zamandır aglayamıyorum bile.

Ama bu sabah bastirdigim duygularim ve gozyaşlarım hepsi ortaya dokuldu.
Ne kadar incindigimi artık gucumun kalmadığını soyledim.
Belki 15 dakika gozlerimden yaş ama ama anlattım.
O sadece dinledi.
Hani insanlar uyuyunca dertleri azalir sabah olduğunda sıfırdan başlar ya ben eksilerden başlıyorum dunden somurulmuş bir enerjiyle yaşamaya calisiyorum .
Kendimi kukla kole garson asker gibi hissediyorum .

Ben boyle konuşup diğer odaya gittim. Kahvalti hazırladım. Cocuklar uyandı onlar bu tartismalardan bihaber.

Eşim geldi yanıma ozur diledi.
Sarıldı .

Affet bu kadar incindigini bilmiyordum bazen kendimi bende sorguluyorum.
Cocukken beni de pek seven olmadı. Basarilarim takdir edilmedi. Ilgisiz kaldim. Belki kişiliğim karakterim o yuzden tam oturmadı. Ben de kendi huylarımi bazen beğenmiyorum. Ama seni cok seviyorum affet dedi.
O cok icten sarildı cocuklar geldi ben kollarımi cektim o yine sarıldı 3 defa falan.
Sen de beni seviyorsun dedi. Peki ya saygı dedim . Daha cok dikkat ederiz dedi.

Bana elleriyle tatlı yaptı sevdiğim tatlidan.

Ama bilmiyorum cok kırgınım arkadaslar .

Gercekten bu sabah her şey değişmiş olabilir mi ? Eşim hatasını farketmiş olabilir mi ?
Eşimin en sevdiğim huyları sorumluluklarının bilincinde. Benim gonlum olmadan kendi ailesini bile davet etmez. Ki bende ailesini cok seviyorum ondan cok ben davet ediyorum diyebilirim. Yanlış anlaşılmasın diye acıklama gereği duydum.
Ozel gunler konusunda benden daha iyidir.
Cinsel konuda da sorun yok.

Cocuklar konusunda da hem cok ilgili bir baba hem onlara uyku yemek konularında eğitim veren birisi. Cocuklarına karşı cok ince ruhlu .

Madem boyle neden ayrılmadıniz diye sorular gelecektir diye sevdiğim yonleri yazdım ki bu yonleri beni durdurdu bilinsin diye.
Ama mucadele mi de elden bırakmış değilim. Duzgun bir evlilik arzusundayım.
Bizim evliliğimiz ne kadar sağlıklı olursa ileride gelecek nesile o kadar sağlıklı cocuklar bırakacağım.
Biz yaslandigimizda cocuklarımız arkamızdan ne guzel bir ailede yetiştim desinler istiyorum.
Babaları iyi bir ornek olsun onu ornek alsınlar istiyorum.
Bunun icinde eşimin elinin taşın altına koymasını bekliyorum.