Merhabalar, kafam o kadar dolu ki biraz icimi dokmek icin konu acmak istedim. 24 yaşındayım ve bu yaşıma kadar hic ilişkim olmadı. Platonik bazı durumlar oldu fakat devamı gelmedi. En son gecen sene iş yerinden biri benimle baya ilgilendi uğraştı fakat hep icimden bir ses benimle konuşurken başkalarına da aynı şeyleri yaptığını duşunduruyordu. Ozellikle bir kız cok dikkatimi cekiyordu. Bu durum bu seneye kadar devam etti. Fakat ne yazık ki duşunduğum gibi de oldu ve ikimiz icin de uğraştığını oğrendim. Sorduğumda onunla alakam yok diyordu fakat benimle olamayınca gozumun onunde onunla cıkmaya başladı. Onunla olamayınca tekrar bana yoneldi. Onunla cıkıyorken bile hala benimle ilgilenmeye devam etti. Kafam cok karışmıştı. Ben gercekten onu cok sevmiştim fakat icime sinmeyen pek cok sorun vardı. Benden tamamen umidi kesince yaklaşık bir ay sonra aynı ortamdan başkasına yoneldi. Ve yine tum bunlar gozumun onunde yaşandı. Cok sevdiğim ve inandığım icin de gozumun onunde başka kızlarla konuşuyor olması geziyor olması işkence gibi geliyordu. Şu an işyerimizde değiliz virusten dolayı kapalı. Fakat donuşte onları yine yan yana goreceğim icin tedirgin oluyorum. Bu kızlar dışında da yoneldiği başkaları olmuş ve yine aynı ortamda. Ve bu son kız tum bunları bilmesine rağmen bunu hemen kabul etti anlayamıyorum. Yuz yuze baktığım insanlardan tiksinir oldum. İnsanların nasıl bu kadar basitleşebildiğini aklım almıyor. Ben ilk ilişkimin cok ozel olmasını istemiştim. Krşımdaki kişinin sadece bana odaklı ve beni herkesten farklı gormesini istemiştim. Kendim bu anlayıştayım cunku. Her onune gelene yuruyen insanlar, birileriyle aynı anda konuştuğunu bile bile bir erkeğe hemen karşılık veren kızlar bana cok tuhaf geliyor. İnsanlar sanki biri boşta kalsada atlasak diye bekliyor. İnanın cok korkuyorum herkes mi boyle cıkacak diye. Ve tum bu olanlara rağmen o kişiyi hala sevdiğimi hissediyorum. O tamamen bitmeden başkasını duşunmekte sacma geliyor. Hep saplanıp kalıcam diye korkuyorum. Forumda dikkatimi ceken başlıklara baktım surekli bir aldatma, kandırma, evlenmesine rağmen eski sevgilisini ozleme... vb. acı verici olaylar var. Evlilik icin uygun olduğum yaşlarda icimde ciddi bir evlilik korkusu, aldatılma korkusu, birilerine yara bandı olma korkusu, gercek aşkı bulamama korkusu oluştu. Cok uzun yazmışım ve sizlerden tam olarak ne istediğimi de bilmiyorum. Fakat kısaca erkekler hep cinsellik odaklı,nefes alsın yeter diyen, her kıza potansiyel aday gozuyle bakan iğrenc karakterdemi olacak? Gercek aşk utopik birşey mi İlişki koclarının yazılarını okuyorum videolarını izliyorum. Surekli taktikler veriyor. yok sevdiğini belli etme cepte olursun. Yok şoyle yap yokboyle yap. Ben sevdiğim adama sevgimi icimden geldiği gibi gosteremeyeceksem ne anlamı kaldıki. Gercekten eskide mi kalmış o adam gibi seven sevdiğine sahip cıkan insanlar. Evlilik icin erken olsa da hayatımda biri olsun istiyorum. Aşkı bulmak istiyorum. Bu konuda duşuncelerinizi, deneyimlerinizi paylaşırsanız cok seviniri.m
İcimi doktum rahatladım