Merhaba arkadaslar.. nereden baslayacagimi inanin bilmiyorum. Ben iki yillik evliyim. Esim turkiyeden almanyaya geldi dugunumuzden sonra. Iki yildir burada yasiyoruz ve az cok duzenimizi kurduk.

Fakat bizim ardi arkasi kesilmeyen kavgalarimiz var. Sebebsizce durduk yere ufacik seyden cikan gunlerce suren kavgalar. Artik okadar yoruldum okadar biktimki.
Hafta ici calistigim icin cumartesi yani dun guzel bir kahvalti yapalim dedik balkonda. Kahvaltimizi yaptik sofrada otururken konu esimin turkiyedeki ailesine geldi. Onlara buradan balkon susleri goturecekmis. (Bu tarz seyleri surekli soyler, sunu gotureyim bunu gotureyim gibi). Bende balkonumu suslemeyi cok istiyordum ciceklerle isiklarla suslerle vs. Ama esim para biriktirip turkiyeye donmek istedigi icin surekli herseyden kisiyoruz. Ayrica boyle dekor tarzi seyleri cok gereksiz bulur asla para harcamak istemez. Ya konu buda degil, surekli burayi ikinci plana atip o tarafi dusunuyor olusu.

Neyse bende sakayla karisik gulerek „bana aldirmadigin seyi oraya neden gotureyim, buraya gerek yoksa orayada yok“ dedim ve kavga basladi. Ben nasil boyle birsey soylermisim, bir liralik seyin lafini ediyormusum vs. (Sunu belirtmek istiyorum, ailesine yuklu bir miktar para da verdik, asagi yukari iki ayda bir kardeslerine para da gonderiyoruz, beni zerre kadar rahatsiz etmiyor). Ufak bir tartisma yasandi ve ben kalkip masayi topladim, mutfagi temizledim kendiside o ara market alisverisine gitti sessiz sedasiz.


Dondugunde yine surat bir karis. Yine ufak bir tartistik sesler yukseldi, disari cikti yine hic birsey soylemeden.
Aksam oldu eve geldi, konusmuyoruz. Kavga edince boyledir hep. Bagirir cagirir, asla karsisindakine saygisi kalmaz. Agzini da bozar. Sonra susar oyle tavir trip. Bense soylenen kotu seyleri hemen unutur, hic kin tutamam. Simdi kavga etsek bes dakika sonra birsey olmamis gibi davranabilirim. Ama kendisi cok kinci birisi. Illallah ettirdi bu huyu.

Az oncede konusmaya calistim, demedigini birakmadi. Ben bir liralik seyin lafini etmisim, gercek yuzumu gostermisim, artik agzimla kus tutsam yaranamazmisim, onu tiksindirmisim, ayrilalim bitsin desem neden diye bile sormazmis, neye uzulecekmis ki bir kariligimi insanligimi zaten gormemis.. vs vs.

Ben o kadar kirginim ki suan. Icimden hic birsey yapmak gelmiyor. Geldim yattim. Ama bu durumlarda surekli adim atmami bekliyor. Ozur bekliyor. Yalvarmami istiyor, pisman oldugumu gormek istiyor. Bunlari kendi agziyla soyluyor. Ben ayak uyduracakmisim, o yeterince uyduruyormus zaten. Pamuk ipligine bagliymis hersey. Onun bana saygisi sevgisi zaten kalmamis, tahammulude kalmamis oyle diyor. Buna sebep benmisim. Hic birsey koymamisim.

Kavganin basinda kendimden okadar emin oluyorum ki, onu okadar haksiz goruyorumki, ama bukadar laftan sonra kendimi sorgulamiyor degilim. Bilmiyorum kafam cok karisik.
Bosanmayi ciddi ciddi dusunuyorum sanki.. ama bu yukun altina girebilirmiyim? Bilmiyorum..
Icimi dokmek, akil almak istedim zira ben bu isin icinden cikamiyorum.