Iyi geceler arkadaslar. Oncelikle Allah daha buyuk dert vermesin diyorum ama sizin de tecrubelerinizi merak etmiyor degilim.

29 yasindayim bu sene 30 olacagim. Ogretmenim calisiyorum, isimi cok seviyorum ve hayatimdan az cok memnunum cok sukur. 6-7 sene kadar once birini cok sevdim, nisanlandik ama bir cok sebepden dolayi ayrildik. 6-7 senedir hayatimda kimse yok. Yasitlarim, arkadaslarim neredeyse hepsi evlendi, cocuklari oldu. Bu konulara fazla takilan, 'acaba evlenebilecek miyim' diyen biri hic degildim. Ama su son bir sene beni oyle bir korku aldi. 30 yasima giricem, bir gun anne olmayi cok isterim, ama gel gelelimki senelerdir kimseyi sevemedim, 'evet iste evelenecegim insan' diyebilecegim kimse cikmadi karsima. Belirli bi yasdan sonra zor veya imkansiz mi?

Evlenip mutsuz olmaktansa tabi ki omur boyu bekar kalirim daha iyi. Burda bir cok konu okuyoruz mutsuz evliliklerle ilgili. Ama insan bir omru yanliz gecirmekde istemiyor, hayati paylasabilecegi, guvenebilecegi bir insan olsun istiyor hayatinda. 30undan sonra dogru insani bulmak cok mu zor kizlar? Umidimi kaybetmek uzereyim neredeyse...