Oncelikle hepinize merhaba, uzun zamandır kendi başıma cozmeye calıştığım bir konu var ve bu konuda tek başımayım. Ben 20 yaşındayım ve dort senelik bir ilişkim var lisede tanıştık. Tahmin edersiniz ki yaşımız itibari ile cok kucuktuk ve cok fazla hatalar yapıldı. Cok cocukca hatalardı bunlar. Surekli ayrıl barış bir ilişki yaşadık. Coğu zaman ben oluyordum ayrılan taraf coğu zamanda o koştu. Ve tahmin edersiniz ki bu durum bizi oldukca yıprattı ikimizde cok değiştik. Ozellikle erkek arkadaşımın ilişkiye bakış acısını değiştirdiğini duşunuyorum. Artık eskisi gibi değil. Benimle fotoğraf bile cekinmiyor doğru duzgun, sokakta elimi tutmuyor ya da opmek istesem sarılmak istesem izin vermiyor. Sokakta hoş olmazmış oyle soyluyor. Ama genel olarak ikimiz yalnızken cok iyiyiz. Beni gercekten sevdiğini onemsediğini duşunuyorum. Ama bazen de yaptığı davranışlarıya cok fazla sorgulatıyor kendisini ve bu ilişkiye lan bakış acısını. Defalarca konusunu actım, kavga da ettim. Ben artık boyleyim diyor, sevgililik sorumlulukları almak istemiyormuş o ne demekse. Bana bu cumleyi kurduğu zaman ona dedim ki iyi o zaman biz sevgili değiliz, bende soran olursa sevgilim var demem, hatta başka erkeklerle flort ettiğimi gorursen de tepki gosterme tamam mı diye cıkıştım. Biranda korktu ben onu mu kast ettim diye geveledi. Kısacası kendi işine geldiği gibi olmak istiyor. Ama ben artık icimde ona karşı sevgi kalıp kalmadığından emin değilim. Onu onemsiyorum, cok değer veriyorum gercekten birlikte cok şey atlattık her zaman da seveceğim. Ama artık onunla birlikte olmak beni boğuyor gibi hissediyorum. Gitmek istiyorum ozgur olmak istiyorum. Ona bunları soylediğimde beni ciddiye almıyor, biz yapamayız daha once cok denedik bak hepsinde de dayanamadık birbirimize donduk diyor. Bizi bizden başka anlayan yok diyor. Yanılıyor.. yanıldığını biliyorum. Ve her defasında da donen yalvaran yakaran zorla hayatıma giren o oluyor. Madem oyle alma hayatına diyeceksiniz, cok haklısınız bende coğu zaman ne istediğimi bilmiyorum galiba. Ve o hayatımdan cıktığı anda kendimi aşırı derece de buruk ve eksik hissetmeye başlıyorum. Evet bu his gecici bir his biliyorum cunku son ayrılığımızda hemencecik gecip gitmişti cunku artık o kadar cok alıştım ki ayrılmaya bir şey hissetmez hale geldim. Ama acaba bu alışmak değil de, zaten her defasında bana doneceğinden emin olduğum icin mi boyle hissediyorum? Olabilir. Ondan başka kimse girmedi hayatıma, kucuksun bir suru kişi girer diyebilirsiniz, herkes boyle soyluyor. Ama onunla ayrılık yaşadığımız zaman zarfları icerisinde kimse girmedi hayatıma. Bende bu yuzden coğu zaman korkuyorum ve o geldiğinde onu kabul ediyorum. Cunku başkası beni sevmeyecek diye cok korkuyorum itiraf etmem gerekirse. Ama şimdi durum biraz farklı, bir senedir ufak ufak flortleştiğim bir arkadaşım var, kendisi uc senelik arkadaşım. Duzenli olarak asla konuşmadık, ikimizde farklı şehirlerde okuyoruz cunku ama aynı ilde yaşıyoruz. Ve onunla konuştuğum zamanlarda o kadar eğleniyorum ki anlatamam. Sohbetinden cok hoşlanıyorum, birbirimize cok benziyoruz. Zevklerimiz aynı. Erkek arkadaşımla her şeyimiz farklı. Ona bir şey anlatmaya kalktığımda beni asla can kulağıyla dinlediğini hissetmiyorum, surekli geciştiriyor ve artık bitsin der gibi gozume bakıyor. Ama o oyle değil bu yuzden ondan etkilenmeye başladım. Dediğim gibi bir sene oldu konuşmaya başlayalı ama başlarda bu kadar sık ve samimi değildik. Ancak bi kac zamandır iyice yakınlaştık ve benim duygularım artmaya başladı ona karşı. Yine de asla ciddi bir şeylerin olabileceğinden konuşmuyoruz. Ama ben kendimi gercekten kotu hissediyorum. Kafam iyice karışıyor, kendime cok kızıyorum. Erkek arkadaşımı aldatan konumda olmak istemiyorum ama bu durumu nasıl cozume ulaştırabilirim? Gercek hislerimin ne olduğunu bilemez bir haldeyim. Uzun olduğu icin kusuruma bakmayın, bu durumu hic bir arkadaşımla paylaşıp konuşamadım icimdeydi bir suredir. Ama artık cıldırmak uzereyim. Lutfen bana yardımcı olabilir misiniz. Dertleşmek istiyorum. Teşekkurler.