Hayırlı geceler herkese.
Son zamanlarda, belki yaşında ilerlemesi ile (31 yaşındayım) bazı şeyler cok kafama takılır oldu. Mesela uyusam ve olsem acaba cocuklarım (4 ve 2 yaşındalar) nasıl tepki verir? Ben yokken ne yaparlar nasıl uzulurler? Olumlu dunya olduğunu, bazı şeyleri değiştiremiyecegimizi ve kabul etmemiz gerektigini biliyorum, farkındayım...
Ama bu kaygılarımın artmasının normal mi olduğunu yoksa bir hastalıga mı bağlı olduğunu nasıl anlayabilirim? Acaba herkesin iki aşağı uc yukarı duşunduğu ve tedirgin olduğu seyleri benimde mi aklıma takılıyor?
Veya anne olduğum icin normal olabilir mi?
Kac gundur fark ediyorum sebebsiz yere huzunlu olma, goğsume ağırlık cokme, sanki nefes almam zorlaşıyormuş gibi olması, gozlerimin dolması, aslında herşey cok boş diye icimden gecirmem...

Geneldenolumlu duşunen biriyim (yay burcuyum bu arada xD), dışa donuk olmamla cabuk insanlarla dialoğa girebiliyorum. Dert ettiğim seylerin manasız ve yersiz olduğununda farkındayım. Ama engel olamıyorum. Ote yandan dunyada olan gelişmelerden elbette sende etkileneceksin bunlar normal şeyler diye kendimi teskin etmeye calışıyorum. Dilim donduğunce tesbih cekmeye calışıyorum ki o bile zaman zaman ağır geliyor.
Gecenlerde annemle kahve ictik ve cok sevdiğim bir ablada vardi, mesafeli oturduk guzel seylerden bahsettik cokta keyif aldık. Sonra eve geldim deşarj olmam lazımdı, ama uzerimde luzumsuz bir huzun vardi oracıkta ağlayabilirdim.
Şunuda soylemem gerekiyor ki o an instagramda story paylaştım ve bu bahsettiğim ablayı sevmeyen bir akrabam kadın var gordu. Bir cok kez nazarı insanlara değmiştir ve kendiside itiraf etmiştir. Acaba negatif enerjiye mi maruz kaldım diye duşunmedim değil.

Uzun lafın kısası, sizede oluyor mu boyle? Ne zamandan itibaren bir uzmandan yardım almalı?


(Cocuklarim konuşamıyor ve terapi goruyorlar, cok zorlanıyorum enerjim kalmıyor e malum kreşlerde kapalı, kendime yeterince vakit ayiramadigimi ve sanki hep ev işi yaptiğimi dusunuyorum, dısaridan okuyorum mutlu olmamam icin esasen bir sebep yok ama melankolik bir halim var ve ne kadar sabırsız bir anne oldun sen diye hep kendimi suclarken buluyorum )