Kızlar merhaba... Son zamanlarda pskolojim iyice bozuldu. Size genel rutinimi anlatayım kalkıyorum sabah canım asla kahvaltı vs istemiyor direk nescafe tarzı şeyler iciyorum mutlaka eşimle birşeyden tartışırız sinirlerim bozulur ağlarım daha sonra kalkıyorum birşeylerle ilgilenmek icin ama yok asla canım istemiyor uzanıyorum yine ağlıyorum gelecek kaygısı korkusu. Bazen sorgularız ya ben neyim ben neden varım bu dunyada ? yine duzelip kalkıyorum arada da bazen gulme krizine giriyorum ve inannamazsınız yine durduk yere ağlayıp sonra yine gulmeye başlıyorum hic ama hic iyi değilim eşime gore birşeyim yok abartıyorum herseye ağlıyormusum ama gercekten durduk yere ağlayasım geliyor.
Eski halimize donersek inşallah ilk bir psikoloğa gitmek istiyorum. Ama şuan evdeyiz sizce gun icinde neler yapmalıyım ? Kendi kendime atlatamayacağımı anladım ama malesef doktorada gitsem duzelemecek gibiyim biliyorum gitmeden bilinmez ama insan az cok kendinide tanır. Donup dolaşıp keşke bu hayatta olmasam keşke aniden gitsem hayatım yok olsa diyorum. Donup dolaşıp tek hissettiğim duygu bu. Mesela eşimi bir konuda uyarırım bana bu kelimeyi kullanma diye tamam der şakala karışık yine soyler artık basit gozuken şeyler bile beni cok yoruyor o bana şakala karışık birşey bile soylese ağlıyorum kaldıramıyorum. Her gun ağrı kesici iciyorum. O kadar sıkıldım ki yaşamaktan...