Arkadaşlar merhaba. Anlatabilecek hic kimsenin olmadığını ve anlatmaya calıştığımda da surekli yargılandığımı fark ettiğim icin icimi buraya dokmek istedim.
28 yaşındayım iyi bir işim, iyi bir ailem var, cok sıradan ama mutlu bir hayatım vardı. 9 ay once biriyle tanıştım iş sebebiyle ve kısa surede bu ilişkinin icinde buldum kendimi. Benim hayatımdaki ilk ilişkim. Kendisinin ise sayısız kadınla ilişkisi olmuş, evli nişanlı, kucuk, buyuk hic fark etmemiş. Pişman olmuş gibi anlatıyordu başlarda ben de insanız hata yapabiliyoruz dedim bir sure davranışlarına bakarım dedim ses etmedim.
Daha sonra bir de iddia borcu cıktı ortaya bayağı bir ev parası yenmiş ve hala da borc odeniyor icralık olan eşyalar var, ona da ses cıkaramadım ve hala neden diye kendime cok soruyorum, kızıyorum da.
Tum bunların uzerine bana guvensiz hic yapmadığım şeyler yakıştırıldı, dengemi bozdu, surekli aldattığım, yalan soylediğim soylendi 3 gune bir terk etti ben kendimi ama seviyor demek ki diye kandırıp dondurdum bir şekilde. Aylardır psikolojik şiddet goruyorum ne olursa olsun ben ozur dileyip alttan alıyorum ve bunu inanılmaz normalleştirdim. Kendime niye bunu yapıyorum sorusuna bir cevabım yok. Ve ben kendime gelmek istiyorum artık 3 hafta once ayrıldık ve ben haklı olduğumu donmemem gerektiğini bildiğim halde pişman olmaya başladım.
İnsanın kendi kendine yaptığını kimse yapamıyor gercekten. Butun hayatımı birilerinin kafesinde surekli itham edilerek, sucluyum diye duşunerek hic yapmadığım şeyler icin ozur dileyerek gecirmek istemiyorum. Evet cok guzel zamanlarım oldu ama 9 ayda toplamda 1 ay mutluyumdur ancak gerisi kavga gurultu. 11 kilo verdim, sindim, kendimi dışarıya kapattım, arkadaşlarımdan uzaklaştım, asla yapmam dediğim şeyler yaptım. Her sorunda ağzıma bir parmak bal caldı tek adımına ben koştum. Biriyleriyle goruşuyorsun diyip ertesi gun beni abisiyle tanıştırmak istediğini soyledi, sen aranıyorsun diye kavga cıkardığı gun sabah ablasında kahvaltıdaydık nasıl guzel sozler ben daha once duymadım kendisinden.
Hanımlar bana yardım edin Allah kurtardı beni, donmemem kendime bunu yapmamam lazım ama nasıl sinmişsem hala aklımın bir koşesinde belki sen hata yaptın duşuncesi yanıp sonuyor, ben boyle bir insan değildim kendimi tanıyamıyorum.
Psikologa gideceğim dedim bu virus cıktı adım atamıyoruz evde kaldıkca da daha cok duşuyorum bu duşuncelere.