Evet benim en derinde icsel problemim tam da bu. Cocukluğumdan beri...Cocukluğumdan bu zamana bu konuya dair travmalarım var elbette. Ama bunları ayrıntılandırıp kişiselleştirmek istemiyorum. Ama galiba nerdeyse her kadında var bu travmalar.
Erkek cocuğuna daha iltimas gostererek buyutmek.
Kız cocuğunu buyuturken ev sorumluluğuna boğup, erkek cocuğunu sorumluluktan uzak buyutmek.
Geline binbir eziyeti reva gorup, damattan cekinmek.
Kadın erkek arasında adaletsiz sorumluluk dağılımı.
Daha bu liste uzarda gider.
Sonucta ne oluyor. Kadının değeri oluyor mu, hayır. Evlenirken bile alınan verilen bir meta oluyor. Kız aldık, kız verdik nedir soyler misiniz? E tabi kaynanalar iş, hizmet bekler. Cunku alınmış birşey ya gelin. Artık onun.
Keşke bu duzen başka bir duzene evrilse. Bireyselleşelim demiyorum. Aile olmak cok guzel, akrabalıkta. Ama herkes karşıdakini bir birey olduğunu unutmasa. Once kim olursa olsun karşıdakine saygı duysa. Sonra zaten buyukler buyukluğunu, kucukler kucukluğunu yapar.
Benim karşı olduğum bir durum daha var. Gelin adaylarının damat ailesinden evlenme surecinde ki maddi beklentileri. Elbette ki buyukler karınca kararınca evliliğe katkı yaparlar. O ayrı. Ama asıl sorumluluk senin ve eşinin. Siz kuracaksınız o yuvayı. Gucune gore ev kur, duğun yap. Hep herşeyin en iyisi olmak zorunda mı? O aile senin evini kurduktan, duğununu yaptıktan sonra seni kendisine ait goruyor işte. Bunu gormek cok mu zor. Bir de gelin alınan birşey ya.
Daha cok şey yazasım varda bitmez yazacaklarım. Belki sizlerde birkac birşey yazarsınız.
Ne dersiniz sizce bu adaletsiz duzen değişir mi?