Konuyu yazmaya bile halim, moralim yok umarım anlatabilirim. Yaklasık 4 yıldır bir
Birlikteliğim var kendisi evlenmis boşanmış ve 1 cocugu var ben 29 yasındayım ve hic evlenmedim . Hayatıma ilk girdiginde cok zor kabullendim ve işler oyle boyle derken ilerledi. Sonra kufurleri, sabırsız davranısları, instagram hesapları acıp durması ki hepsini hobi amaclı actıgını iddaa ediyor kısacası bos işlerle ugrasmaya basladı, iyi para kazandıkca aşalamalara devam etti derken ayrıldık. Daha sonra tekrar barıstık ayrıl barıs derken evlenme gundeme geldi ve bir surede ertelendi. Mart ayında nişanımız olacaktı koronadan dolayı olamadı bu yaz dedik her sey askıda... bunca zaman cocuguyla tanıstırmadı (5 yas) derken pes ettim ve araya korona girdi kafamda dedim ki sorumluluk onda kendisi bilir ancak her kavgada kufur eden, engelleyen, gereksiz yukselişler ve cirkeflikler yapıp haklı bile olsam gunlerce kus kalan birisinden bahsediyorum rahatsız olduğunuz konuyu bile diyemezsiniz.
Bugun yaşadığımız konu ise ben annem tarafından 9 yasında terk edildim 10 yıl sonra bir sure goruştuk ve olmadı hatta uzerimizdeki evi aldı ve dolandırdı (o bambaşka bir hikaye) . Her anneler gunu buruk gecirdiğim halde bugun gulerek telefonda bana “eee anneni aramayacak mısın evinizi alan anneni” dedi dedim ki “komik mi, değil hem de hic” sustu boyle dedim ki niye susuyorsun birde bağırmaya ve cırkeflesmeye basladı “ sen zaten herseye tripsin,şoylesin, boylesin allah kahretsin filan” cat diye kapatıp engelledi . Ozur bir yana yaptıgıı davranıs harfiyen bu şekilde beni ne kadar uzduğunu anlatan bir mail attım, haddimi bilecekmişim boyle yazmıs.

şimdi nikaha 3 ay var , boyle bir konu ve agresiflikleri var lutfen bana mantıklı adımlar soyleyin tum gunumu ağlayarak gecirdim resmen travmamı eşeledi ve ameliyat masasında bırakır gibi oyle koşesine cekildi...