Merhaba kızlar. Biliyorsunuz normalleşme sureciyle evdeki karantina hayatı bitti şu anlık. Bir arkadaşımla bir bir kuruma gidiyoruz. Akşam 21.40 gibi işimiz bitiyor. Bu virusten once arkadaşım bana, akşam arabasıyla beraber gidebilecegimi soylemişti. Normalde yurumeyi seven bir insanım ama eve donuşum yarım saat suruyor. Biz her akşam beraber cıkar onun arabasıyla eve donerdik. İkimizin evi de aynı guzergahta oldugu icin beni, ikimizin orta yolunda bırakırdı. Ama bugun cıkıştı hic yuzume bakmadı, hemen cıktı gitti. Acıkcası cok bozuldum. Aklıma beni unuttu herhalde dedim, nasıl olsa mesaj atar falan dedim ama hic mesaj gibisinden bir şey de atmadı. Sonra aklıma dank etti virusten dolayı beni arabasına almak istememiş olabilir diye ki durumlar şu an bunu gosteriyor.
Elbette arabasına alma zorunluluğu yok ama biz iyi arkadaştık yani en azından bir acıklama beklerdim virusten dolayı tedirginim kusura bakma bu surecte yalnız gitmeyi planlıyorum gibisinden. Dolmuşu da kacırdım maalesef gece vakti yorgun argın yarım saat yurumek bacaklarımı epey agrıttı
Belki sizin icin oyle buyuk bir dert degil ama yine de canım sıkıldı. Sizinle paylaşmak istedim.
Siz boyle bir konuya canınızı sıkar mıydınız?

Garip bir şekilde bir cok insan tarafından suclu bulundum. Ben asla bu durumu vazifesi gibi algılayıp davranmadım, o tarz bir imada bulunmadım. Biz surekli beraber olan, iletişim halinde olan iki iyi arkadaştık. Anlatamıyorum galiba akşam vakti herkese iyi akşamlar deyip yuzume bile bakmadan cıkmasına darıldım cunku insan sevdigi birinden kucukte olsa izah bekliyor yoksa yuzune bile bakmadan herkese selam verip sana vermeden gidiyorsa ve buna ragmen 'olsun canım virus var yuzume bakmasa da hakkı var, ne izahı istedigi gibi davransın bana.....' gibisinden duşunuyorsanız bilemem. Arkadaşlığın da gerekleri vardır diye duşunuyorum. İsteyince yuzune bakıp istemediğin zaman selam bile vermeden cekip gitmek sizin arkadaşlık anlayışınız ise size arkadaşınız olacak kişilerle mutluluklar tabi gercek bir arkadaş bulabilirseniz!