Merhaba arkadaşlar. İcimi dokmek istiyorum ama sadece burada yapabilirim. Gecmiş aylar hepimiz icin cok zordu, kesinlikle. Herkes az cok etkilendi,hepimize Allah yardımcı olsun. Ama benim evliliğimde daha fazla sorun cıktı. Kocamla 4 senedir evliyiz, cocuğumuz yok. Ben gurbetciyim,ailem diğer ulkede yaşıyor. Bu yıl başında şehir değiştirdik İstanbul'dan Akdeniz'e taşındık. Butun arkadaşlarım da İstanbul'da kaldı, burada kimseyi tanımıyorum. Sonra salgın oldu kocam turizmde, calışamıyor. Ben de calışamıyorum calışma iznim yok), yani gelirimiz yok, kayın validemler, annemler yardım ediyor bize. Kocam zaten coğu zaman bağırarak konuşuyor, beni ağlatıyor ama bugunlerde hepten beter oldu. Gun gecmiyor kocam bana 'salak', 'kafan calışmıyor mu' demeden. Tamam o da bunaldı, sıkıldı anlarım da ama ben de insanım yani hata yapabilirim zaten ozur diliyorum boyle olunca. Ama oyle olay cıkartıyor ki sanki hep başına problem cıkartıyorum, herşey yanlış yapıyorum, hic bir şey beceremiyorum vb. Artık o soyleye soyleye kendimi gercekten salak zannetmeye başladım. Eskiden cevap veriyordum, bağırıyordum ama artık yoruldum, sessizce oturup ağlarım. Ben ağlayınca da diyor 'yine mi ağlıyorsun, bıktım senin ağlamandan'. Anneme bunu anlatamıyorum, kadıncağızın endişelenmesini istemiyorum, zaten tek cocuğum. Kayın valideme gorumceme de acılamıyorum oğlunu kotulemiş olurum. Arkadaşlarıma da soyleyemiyorum utanıyorum derler 'sen bunu sectin'. Hepsini icimde tutuyorum ama icimde bir parca kırıldı sanki artik. Yani arabanın bir parcası kırılınca araba gidiyor calışıyor ama icinde bir parca kırıktır, ben de oyle hissediyorum. Kocama diyorum 'bağırma lutfen nolur sakince soyle anlat', hayır efendim bağırma beni diyor. Vallahi arkadaşlarına daha kibar davranıyor. Ben bir kopek yavrusugibi hissediyorum kenarda duruyorum canı isteyince geliyor tekmeliyor beni gibi (beni hic bir zaman vurmadı sadece sozlerle kırıyor). Başkasına da kızınca bazen ofkesini bana aktarıyor bana bağırıyor. Sonra geliyor minnoş minnoş konuşuyor sanki hic bir şey olmadı. O da bir yanlışlık yapsa ben bir şey diyemem cunku o akıllı ben salağım. Yoruldum psikologa gitmek istiyorum ama devlet hastanesine gitmekten korkuyorum salgın yuzunden, ozele de para konusundan gidemiyorum. Dun bir yerimi incitmek istedim bu ic acısını hissetmemek icin. Sadece şunu istiyorum biri bana desin 'yalnız değilsin, her şey yolunda olacak, sil gozyaşlarını' bana sarılsın. Aynı zamanda da bunları hissetmekten utanıyorum başkasının hayatı daha zor olabilir cunku.
Okuduğunuz icin teşekkur ederim, beni dinlediniz bu bana yeter.