Merhaba,

Daha once konu acmıştım. Eşim ailemle kus olduğu icin beni yalnız gondermişti babaannemin cenazesine başka şehire. Hadi asla haklı değil de bir nebze gelmeyebilir denmişti ama duyar duymaz beni yanız bırakıp oyun oynayıp birgun sonra ben yalnız gidip iki gun sonra donene kadar ne aradı ne sordu. Oldun mu kaldın mı bile demedi ve bu kabul edilemez demiştik.

Kendisiyle konuştum bunun kabul edilemez oldugunu evliliğe devam ediyorsa kendi katılmasa bile olum hastalık gibi durumlarda en azından benimle birlikte gelmesi gerektiğini konuştum. Israrla hayır ben gelmem modunda. E bu olum her zaman hayatımızda. Hadi bunda kendim gidebildim Allah korusun cok kotu olup yalnız gidemeyeck olursam diyorum doğru duzgun cvp bile vermedi. Dedim ben goze alamıyorum herkes esiyle beni duşun dayanamıyorum eksikliğini hissediyorum ama sonuc yok. O zaman benden bitti dedim ve ayrılmaya karar verdim. Eşyalarımı bile toplamaya başladım.

Tabi bu aralar psikolojim bozuk. Fikrine guvendiğim bir iki kişiyle konusunca daha da celişkiye duştum. Zamanla duzelir mi konusunu goze alamıyorum acıkcası aşırı kindar. Asla unutmaz. Hadi kotu gunde geldi diyelim bayrama duğune asla gelmes gibi hissediyorum.

Bir yıl oldu evleneli. Calışıyorum. Cocuk yok. Ailem arkamda. Ancak bir yandan da evim,duzenim,binbir ozenle sectiğim eşyalarım,komsularım. Yani ayrılığın getirdiği o gelgitleri mi yaşıyorum bilmiyorum. Net duşunemiyorum ama bir yola da girdim.

Ha oncesinde bu durumdan once iyi miydiniz derseniz bi iyi bi kotu devam ediyorduk herşey superdi diyemem ki cogu evlilikte olur gelgitler diye duşunuyorum.Ama tabi adamın kendine odaklı hayat tarzından dolayı krize girdiğim zamanlar cok oluyordu.

Herşeyin hayırlısı diyorum eğer ayrılmam hayırlıysa engel cıkmasın eğer devam etmem hayırlıysa da bişey olur ve kalır diyorum.
Siz ne duşunuyorsunuz? Yardımcı olursanız sevinirim kafamı karıştırmadan lutfen. Şimdiden teşekkurler.