Aşırı sinirliyim, sakinleşmiyorum ve mantıklı yorumlar bekliyorum.
Eşimle 6 yıllık evliyiz, 3,5 yaşında bir oğlumuz var, uc yılda sevgililik gecmişimiz var.
Eşim inanılmaz sakin, sessiz bir adamdır. İnsanlara asla hayır diyemez. Yumuşaktır. Sevgiliyken de tum kavgalarımız bu nedenle cıkardık. Aşıktım, kalan falsosu da olmayınca evlendik.
Ben egeliyim. Ailem de epey rahat bir aile. Flort doneminden itibaren eşim evimize hep geldi gitt aralar da sorun yoktu.
Eşimin ailesi de muhafazakar, karadenizli bir aile. Nişanda her şey yolundaydı.
Eğitim de ve statude de farklar vardı ama Ailecek ne olabilir ki iyi insanlar neticede dedik.
Gel gelelim duğun zamanı babasının babama yaptığı inatlaşma, o inatlaşmada babama ters konuşması oldu. Biz yine araya girdik eşimle evlendik.
Evlendikten sonra adamın karısından başka kimseyle diyalogu olmadığını keşfettim. Yani anasıyla bile kavgalı.
Bana inceden laf dokundurmaları oldu onemsemedim. Bebeğim doğana kadar. O zaman işte ipler gerilmeye başladı. Adam azıttıkca azıttı. Eşim de mulayim bana haklısın diyor, ben babasına kibar uyarıda bulunuyor o kadar.
En son sacma bir sebepten beni azarlamaya başladı. Sesi de yuksek olunca cocuk korktu ben kucağıma aldım. Bu adam hala bağırıyor. Ben de ipler orda koptu. Bana bağıramazsınız cocuk korkuyor diye ciyak ciyak bağırınca ustume yurudu, eşim araya girdi. O zamandan beri asla tek kelimemiz yok. Bize gelemiyorlar, ben yılda iki bazen uc kere gidiyorum. Beş gunu aşmadan kalıyoruz. Ama onda da ben odadan cıkmıyorum. Pasif agresif bir şekilde devam ediyoruz.
Bu arada şoyle bir sorunu da var eşimin. Ben ailemin hediye ettiği evde oturuyorum. Şukur. Araba almak icin de elimizdeki tum birikimi koyduk bir miktar da desteğe ihtiyacımız var dedi eşim. Ben kredi cekelim desem de o ailemin parası var. Nasılsa ben calışırken beraber biriktirdik, bana yardım ederler zaten sizinkilerin evinde oturuyoruz, bizimkilere de iyi olur dedi. Ben hic istemesem de kendisi sormuş ailesi arabayı gereksiz bulduklarını, ufak şehirde oturduğumuzu soylemiş. Biz desteksiz aldık. Ama bunu diyen adam şimdi ilk fırsatta rşime ozel şoforluk yaptırıyor. Asıl delirten bu
Ben bunu da takmadım bugune kadar. Taki dargın olduğumuz kayınpederim, babası olunce eşimi cağırana kadar. Ustelik ayrı şehirlerdeyiz. Eşim gidecek uc saat anasını babasını alacak on saatte karadenize gidecekler. Donuşte de keza aynı şekilde on saat onların şehri uc saat bizim şehire geri donecek. Manasız. Ama hadi dedim gitsin. Gitmeden once de tembihledim. Cocuk sana karantinada alıştı, lutfen perşembe en gec don diye. O carşamba gece gelirim diye gitti. Gitti gideli telefonda ne zaman geleceğini sorsam bana tersleniyor. En son perşembe sabahtan cıkarız dedi. Onda aradım artık cıktın mı diye. Yok dedi. Oniki de oğluma arattım, baba gelecek misin diye. Cıkıyorum oğlum dedi. Yine cıkmadı. Artık kayınvalidemi aradım, oğlan bu gece soz verdi babam diyor, bu gece gelsin anne gec oldu neyi bekliyorsunuz diye. Cıkıyoruz şimdi dedi. Bunun uzerine kestim aramayı. Beşte eşim aradı bir saat oldu cıktık, 23te annemleri bırakırım birde evdeyim diye.
Bu olaydan sonra artık bayramda seyranda da gitmeme kararı aldım. Torununu bu kadar onemsemeyen bir aileye gitmek istemiyorum.
Eşim zaten suclu. Bu hayır diyememesi beni bitirdi. Herkese boyle. Ama artık kayınaileme tahammulum kalmadı. Sizce gitmemek cocuğa haksızlık mı? Ben gitmezsem onlar gelmez. Ama artık bu kadarına da dayanamıyorum.
Ozetle sizce ne yapayım.
Sakinleşiyim mi yoksa bu gece canına okuyayım mı by adamın?
ben haklıyım değil mi?